Damer

26. ay ve deniz

2 ağustos 2018..

Gözlerimi açtığımda annemin yanında yatıyordum. Her tatil olduğu gibi tekrar anneannem gildeydik. Bu tatil geç gelmiştik çünkü annem kalabalık bir ortam istemiyordu. Dün gece Yalova'ya varmıştık. Ben uyuduğum için dedeme kapıda sarılamamıştım.

Annem halâ uyuyordu.

Üstümdeki çarşafı kaldırıp odadan çıktım. Üstümde ayıcıklarla dolu bir pijama takımı vardı.

Odamızın olduğu koridordan çıkıp mutfağa yöneldim. Leyla abla kahvaltı hazırlıyordu. "Günaydın leyla abla." Dedim uykulu bir sesle. Leyla abla bana doğru dönüp kocaman gülümsedi. "günaydın güzellik. Saat daha 8. neden bu saate kalktın bakalım?"

"Bilmem uykum gelmedi."

Dedem ve anneannem en geç 10'da kalkarlardı. Geç uyanmayı sevmezlerdi fakat bu gün geç kalkmak istemişlerdi.

Leyla abla elindeki salatalığı bırakıp yanıma geldi. O sırada ben sandalyeye ters bir şekilde oturmuş ona bakıyordum. Elini, üstündeki önlükle kurulayıp yüzümü avuç içlerine aldı. "Söyle bakalım. Canını sıkan birşey mi var kuzum?" Dedi düşünceli bir sesle. Leyla abla benim arkadaşım gibiydi herşeyimi ona düşünmeden anlatabilirdim o bu evde sadece bir çalışan değildi. Hepimiz ona değer verirdik.

Başımı salladım ve hüzünle gülümsedim.

"Yeşimler bizden önce gelmiş. Biliyorsun ki ben onu sevmiyorum. Onun olduğu ortamda kendimi ötekileştirilmiş hissediyorum. Sanki herkes onu seviyor da ben olmasamda olur gibi.."

Leyla abla yorgunlukla gülümsedi. "Seni anlıyorum kuzucuğum benim. Ben seni çok seviyorum üstelik herkes seni çok seviyor. Sakın böyle şeylere takılma olur mu? Sen daha 13 yaşındasın daha güzel yılların olacak. Eğer bu günlere takılırsan ileride nasıl geçmişini hatırlayıp gülümseyeceksin ki?"

Sözleriyle tebessüm ettim.

"Belki de gelecekte bunlara takılmadığım için gülümseyemeyeceğimdir ha?" Dedim onun gibi. Leyla abla güldü o kadar güzel güldü ki gamzeleri ortaya çıktı.

"42 yaşındaki bir insan olarak söylüyorum hiçbir zaman geçmişine bakarak gülümseyemessin ki. Her zaman içinde bir burukluk olur. Keşke böyle yapsaydım, keşke daha çok tepki gösterseydim, keşke daha güler yüzlü olsaydım.. hep keşkelerle doludur geçmiş. Ama öyle güzel yaşaki çocukluğunu,bir tane bile olsa iyikin olsun evlat" dedemin sesiyle gözlerim kapıya yöneldi. Dedem gülümsemeye çalışarak bana bakıyordu.

"Dede.. duydun mu konuşmalarımızı?" Dedim korkuyla. Dedem onaylamak için başını aşağı yukarı yavaşça salladı. "Duydum. Sen benim iyikimsin çocuk. İyiki dede olmuşum da senin gibi bir torunum olmuş." Dedi dedem. "Ve unutma ki sen benim en değerlimsin. Yeşime daha çok değer verdiğim falan yok. Sen benim ilk kız torunumsun, İlk göz ağrımsın."

Yerimden kalkıp dedemin kucağına atladım. Onu o kadar çok seviyordum ki..

Dedem gülerek saçlarımı okşadı. Kafamı kaldırıp dedeme baktım "iyiki varsın." Dedim gözyaşlarımı tutamayarak.

****

Herkes kalkmıştı ve şuan kahvaltı masasında oturuyorduk. Yeşimin ailesi ve büyük teyzem vardı. Dedem baş köşede oturmuştu. Ben ise hemen çaprazında oturmuştum. Benim yanımda annem, karşımda anneannem oturuyordu.