ZORLUK|Arda Güler

2.4

Bölüme geçmeden önce biraz bir şey söyliyeceğim.

Ülkecek hepimiz zor bi durumdan geçiyoruz. Birkaç saate kadar yardım gitmeyen bir sürü yer vardı.İnsanları deprem değil soğuk öldürücek.Çoğu ilçede vatandaşlar kendileri kurtarmaya çalışıyorlar yardım gitmemiş bile.Köylere hiç gitmemişler orda yaşayanlar kendi halletmeye çalışıyolarmış.Lütfen elinizden geldiğince yardım yapmaya çalışın yardımın azı çoğu olmaz.Biz ailemle kıyafetinden bebek maması,bezine kadar yardım yaptık.Lütfen sizde elinizden geldiği kadarıyla yardım yapın. Battaniye ,bozulmayacak gıda,su,büyük küçük kıyafet,bebek kıyafetleri,bebek maması,bebek bezi,eldiven atkı şapka,çorap vesayri temel şeyler çok lazım oluyor onlara.Lütfen yardımlarınızı esirgemeyin.Resmi olmayan yerlerede para bağışı yapmayın.AFAD resmi hesabında paylaşmış iban sanırım oraya yapabilirsiniz.Vefat edenlere Allah'tan rahmet,yakınlarına başsağlığı,yaralı olanlara Allah'tan şifa,hala enkaz altında olanlarada Allah'tan yardım diliyorum.Dualarımız sizinle.Geçmiş olsun Türkiye.

Benim gözüme uyku girmiyor uyuyamadım bile bikaç saatliğine uyuyakalmışım sonra yine uyandım.
Uyuyamadığım için bölüm yazmaya karar verdim.

Şu durumda nasıl bölüm yazıyorsun diye bir şey demeyin benim kafamı dağıtmam lazım böyle şeyleri çok takan biriyim onun için bölüm yazdım.

İyi okumalar dilerim...

"saat 9.1 saat kaldı idman saatlerine hızlı biraz Ekin"

"ya geliyorum tamam dur bavulları çekmek çok zor"

"neredeyse 3 bavul taşıyorum ben be"

Diye söylenirken Türkiye'ye inmiştik bile.Havasını bile özlemişim.

Birkaç taraftar ile fotoğraf çekilip imza attıktan sonra Ekin e taksi durdurmasını söyledim.

"Taksi durdur anca gidicez stadyuma"

Ekin eliyle bir taksi durdurduğunda bavulları bagaja ve sığmayanları arka koltuğa yerleştiğimizde Ekin öne ben ise arkaya oturmuştum.

Gidiceğimiz yeri söyledikten sonra kafamı cama yasladım ve dışarısını izlemeye başladım.

"Abla geldik"

taksici seslendiğinde kafamı camdan kaldırdım ve cüzdanımdan para çıkartıp verdim.Ekin'in cüzdanında Türk Lirası yoktu çünkü.

Bavulları taksiden indirdiğimizde Ekin söylenmeye başladı.

"Ne ablası ve 20-21 yaşındayız biz.Taş çatlatır kızlarız hala abla diyo.Eşşeğe bak.

Ekin'in bu haline tebessüm edip telefonumdan saate baktım.

"oha anası saat 8.50 Ekin hızlı yapın bavulları girişe bırakalım sonra alırız yetişemiycdz sonra" dediğimde hızlı hızlı yürümeye başladım.Kartımı okutup içeri girdiğimizde özlemle etrafa baktım.Herkesin idmana geldiğimi düşündüğüm için oldukça rahattım.

Planımı uygulamaya başlamıştık ve Ekin ile sahaya doğru yürüyorduk fakat içine girmedik.

Tam da beklediğim gibi Tıltıl'ım tam saatinde aradı.

Onların görüntüsü açıktı fakat benimki kapalıydı

•••••

-ya cadı noldu apar topar hemen demişsin toplanın bi yere bir şey mi oldu

~hayır hayır önemli bir şey değil.Siz nasılsınız ilk bi söyleyim bakalım

-kötü be kızım sensiz geçmiyo idmanlar

+çok özlettin kendini

^Cadı özledik seni be

~canım çok yumurtalı ekmek çekiyo özledim sizin yaptıklarınızı

-kızım sen bi gel yumurtalı ekmek köpeğin olsun

~Harbi mi

+harbi tabi

~Dönsenize bi arkanızı

•••••

Telefonu anında kapatıp cebime koydum.

Onlarda zaten hemen arkasını döndü

"Geldim biraz ben"dedim 32 diş sırıtarak

hepsi birden üstüme koşmaya başladılar.
Hayır atıyolardı.

"Lan lan sakin boğuluyorum sanırım" dedim boğuk bi sesle öksürürken.Ardından da geri çekildiler zaten.

Eda dayanamayıp yine boynuma atladı ve sımsıkı sarıldı.Bende sarılmasına karşılık verdim.

"Ya cadı niye haber vermiyosun ya ağlıcam şidmi"dedi gözleri dolarken

Gözünden akan yaşı sildim ve konuştum

"Ya ağlama ağlıcam şimdi bende ya"
dedim çatallı çıkan sesime engel olamayarak.

Abim gelip sımsıkı kollarının arasına aldı beni ardından.

"Abiimm"
"cadıımm"

Böyle bi geliş bölümü oldu.

güzel olmadı pek kafa dağıtmak için yazdığım bi bölümdü zaten bu.

Oy verip yorum yapmayı unutmayın.

Sağlıcakla kalın.💗