ZORLUK|Arda Güler

4.4

sevgili okurlarım hayalet okuyuculuk yapmayıp oy verip satır arası yorum yaparsanız çok mutlu olurumm

iyi okumalarrr :)💞

Bir de not geçmek istiyorum karakterleri tanıttığım bölümde söylemiştim ama belki geçenler olmuş tekrar söylüyorum bu hikayenin tam başında Maya 20 Arda 21 yaşındaydı.Yazılanlarda ona göreydi hikayeyide bunu dikkate alarak okursanız çok seviniriimm

230 okumada 24 oy çok düşük geliyor yazasım olmuyor 30 oy üstü olmadan yeni bölümü atmıycam

Gözlerimi açıp yerimde doğrulduğumda direkt olarak karşıdaki koşltukta uyuyan Arda'yı görmüştüm.

Etrafa baktığımda dağıttığım şeyler toplanmıştı ve üstüme ince bir pike örtülmüştü.

Arda...

Allah'ın bana bahşettiği bir hediye sanki.

Saate baktığımda gece 2 ye geliyordu.En azınsan uyumuşum biraz diye düşünerek yerimden kalktım.

Başımın dönemesiyle sendelemiş olsamda toparlamıştım.

Arda'nın üstüme örttüğü pikeyi alıp onun üstüne örttüm ve saçlarından öptüm.

Benimle birlikte o da yoruluyordu bu zamanda.Arkamı topluyordu.Aynı zamanda benide;

Kitaplığımdan bir kitap aldım ve bahçeye çıktım.

Şezlonglara oturup kitap okumaya çalıştım.

En azından bir süre.

Kafam bu kadar doluyken kitabı anlayamadığımı fark ettiğimde kapağını sertçe kapatıp sehpaya bıraktım ve kafamı ellerimin arasına alıp ağlamaya başladım.

Herkes diyeceği tek şey;Zaman,her şeyin ilacıdır.Zamanla geçer falan.

Zaman sadece acıları silmeye yarayan bir silgilir.Lakin her silgi gibi o da iz bırakır.

Havalar yavaş yavaş soğumaya başlamıştı yaz sıcağı yoktu Ağustos'un sonundaydık.

Nefesim tıkandığında ayağı kalktım ve elimi göğsüme koyarak yürümeye başladım.

Ne yaparsam yapayım nefesim asla normale dönmüyordu.

Ellerim titremeye yüzüm uyuşmaya başlamıştı.

Kendimi birden nefeste alamıyorum belki her şey biter edasıyla buz gibi olan havuza attım.

Çok geçmeden belimden tekrar yüzeye çekildim.

Arda,beni havuzun kenarına oturtu.Ayağı kaltığımsa o da havuzdan çıkmış ve karşımsa durmuştu.

"KENDİNŞ ÖLDÜRMEYE Mİ ÇALILIYORSUN? ÇIKTIĞINDAN BERİ SENİ İZLİYORUM NEFESİN DARALINCA KENDİNİ HAVUZA ATTIN.KAFANDA Kİ TEK DÜŞÜNDE HEPSİ BİTMESİ MİYDİ HA?HEMDE KENDİNİ BOĞARAK ÖLDÜREREK?YA BEN OLMASAYDIM ORDA KALIP BOĞULSAYDIN MAYA?HİÇ Mİ DÜŞÜNMÜYORSUN?"

"Bağırma bana"dedim bir adım gerileyerek.Korkmamış değildim.

Arda iç çekip gözlerini kapattı ve beni göğsüne çekti.

"Özür dilerim,özür dilerim.Seni korkutmak değildi amacım.Sadece..Sadece korktum yani sana bir şey olucak diye."

Kollarımı Arda'nın beline doladım ve bir süre öyle kaldık.

"Hasta olucaksın içeri girelim artık"

Düşünüldüğümü ve sevildiğimi iliklerime kadar hissettiriyordu.

Arda odama kadar bırakıp üstümü değiştirmem içim müsade etmişti.O arada o da üstünü değiştirmişti.

Odadan çıktığıma ellerimi sweatimin içine çektim ve salona yürüdüm.

Arda koltuğa uzanmış telefonu ile uğraşıyordu.

yavaş adımlarla yanına gidip üstüne uzandım ve başımı göğsüne koydum.

Arda telefonunu bırakmış olmalı ki bana sarılmıştı.

"Her şey üst üste geliyor gibi.Selin yazdı bana sen gelmeden önce.Hiçbir bok olmamış gibi özür diledi ve sıla için üzüldüğünü söyledi.Sanki çok bi yerindeymiş gibi.Zoruma gidiyor.Bu kadar zaman sona sıla gitti diye yazması.Sürekli bir şeylerden faydalanmaya çalışıyor.Belki bana o şeyleri yapıp bıçaklayan kişiler bile onun adamı olabilir.Aklıma her türlü şey geliyor.Sanki bana ve benim sahip olduklarıma kıyıyor gibi.Anne sevgisi ne bilemeden geçirdim yaşlarımın çoğunu.Sıla eda ve tılsımla geçirdim.Abim ekin irfan yasemin abla ve babam dışında.Dört kişiydik.Sürekli birbirimizin kıçını topluyorduk.Ortaokuldan beri.Farklı liselerdeydik.Ama hiç ayrılmadık.
Sıla bi gün demişti işte dördümüzden biri hepimizin cenazesini görücek diye.O gün gülüp geçmiştik sadece.Nerden bilicektik ki böyle olucağını.Üş kişi kaldık.Dörde bölmüştük kalbimizi.Bir parçası eksildi şimdi.Daha anlayamadım belki ama çok şey değiştiricek hayatımda.Hayatımın bilmiyorum evresindeyim.Ne yapmam gerektiğini bilmiyorum.Biraz yoruldum gibi.Her seferinde kendimi bu noktoda bulmaktan çok sıkıldım.Kaybolmuş gibiyim sanki saatlerce yürüyorum tek başıma kalıyorum.Belkide üstümde hak edilmemiş bir yorgunluğun ağırlığı var.Ruhum sanki bedenimi arıyor ama ben kaçıyorum.Oda çok geniş ama sığamıyorsun kapı orda ama çıkamıyorsun pencere açık ama nefes alamıyorsun bi nevi ölüm.Üstümdeki yorgunluk uykusuzluktan değil.Ruhsal olarak yorgunum,zihinsel olarak.Her şey bitsinde kurtulayım istiyorum.Uğruna yaşadığım bi şey ve kişi kaldı.Onların dışında kendim bile değilim.Kendimi bulamıyorum.Kayboldum ben Arda.."

Sad bölüm oldu..