RANDEVUEVİ | Texting

33. BÖLÜM - İYİ MİSİN?

"Tamam, hadi o zaman."

"Küçüğümü seviyorum."

"Küçüğün seni seviyor."

••• YENİ BÖLÜM •••

Uyanalı çoktan bir saat olmuştu.
Uyandığımda telefonumun şarjının bittiğini fark edip şarja takmıştım, ardından Keskin'i arayacaktım.

Bu ülkede uzun zaman sonra ilk günümdü, dondurduğum üniversiteyi açmak için dilekçemi doldurup üniversiteye bırakacaktım. Önce hazırlanmam gerekiyordu, belki üniversiteden geldikten hemen sonra evi gezerdim. Bu ev hâlâ biraz korkutuyordu beni, çünkü duvar renkleri siyah ve kahve tonlarındaydı genelde ve fazla lânetli kılıyordu.

Dolaptan kıyafet seçerken telefonumun çaldığını fark ettim, bekletmeden telefonuma baktığımda arayan kişinin Demir olduğunu gördüm. Onu daha fazla bekletmeyip telefonumu açtım.

"Efendim, Demir?"

"Bana telefonu böyle mi açıyorsun?"

"Bir sorun yok değil mi, aramazdın sen genelde."

"Yok, şirketteyim. Keskin Tayland'a gittiğini söyleyince aramak istedim. Malûm, yanına gelemedim."

Gülümsedim onu dinlerken, Keskin'in çevresinden değer görmek sevindiriyordu.

"Eğer sana bulaşan olursa ara beni, bebek. Tanıdık geldi mi?"

"Baran"

"Baran"

İkimizde aynı anda güldük, yüksek ihtimal o gece eve gelip saçmaladığını Keskin, Demir'e anlatmıştı.

"Neyse fıstık, ben kapatıyorum. Kendine dikkat et, ara ara ararım seni."

"Görüşürüz, ukala herif."

"Seni kadim dostuma şikayet edeceğim. Saygısız kadın."

"Hadi be ordan."

"Görürsün kızım"

Telefonda birkaç dakika daha birbirimize laf çarpıttık ve uzatmadan kapattık. Komik bir adamdı, en kötü zamanınızda bile güldürebilirdi. Bazen otuz dört yaşından çok daha küçük bir adam olabiliyordu, bence hayata pozitif bakmak ne demek bunu biliyordu.

Çıkardığım kıyafetlerimi giyinmeye başladım, belki geçmişten birkaç arkadaşımı görürdüm. Belli mi olur? Farklı biri olarak karşılarında durmak bana iyi hissettirecekti. Benim pek iyi arkadaşlık geçmişim yoktur... Genelde hep kazık yedim.