(Küfür bulunur)
(Acemi dille yazılmıştır)
Babasının işi yüzünden bambaşka yere taşınan Esra çıkmaz bir sokağa girer. Bu sokaktan çıkması içinse birine ihtiyacı vardı.
Mahallenin abisi olan Can'a.
Mahallenin abisi olan Can ise aşka yeminler etmiş...
"Üzüldüğünü anlamayan seni mutlu edemez." -Cemal Süreya
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Gel güzelim, yavaş ol. Dur bekle yardım edeyim!" Diyerek arabadan inip koşarak benim kapımı açmaya gelen abime kıkırdadım bugün hastaneden çıkmıştım. Annemler bizden önce eve gelmişti rahat etmem için evi toparlamışlardı. Biz de abimle şimdi eve gelmiştik. Kısa sürede olsa evimi çok özlemiştim.
"Dur güzelim gel, gir koluma." Diyen abimin koluna girdim ve yavaş yavaş eve doğru yürüdüm.
"Ayağın nasıl?" Dediğinde, "İyi iyi bir şey yok." Diye cevap verdim. Evin kapısına gelince çalıp beklemeye başladık kapı annem tarafından açıldı.
"Gel kızım salona yer hazırladım oraya uzan." Annemin koluma girince salona geçtik. Tam o sıra bir şey oldu.
Dondum kaldım. Hareket edemiyordum.
"C-Cansu!" Dedim kekeleyerek. Şu an önümde Cansu ve Emir vardı, Cansu'nun gözleri kızarık ve şişti. Emir'de ondan farklı değildi. İçeri girdiğimi gördüğümü görünce ayaklandılar.
"S-siz.. Nasıl?" Dedim anlamaya çalışarak, Cansu yanıma gelip ellerimi tuttu daha sonra hıçkırıp sıkıca sarıldı. O sarılınca eksik yanım tamamlanmış hissetmiştim gözlerim dolmuştu hatta ağlamaya başlamıştım.
"Esra.. Bu nasıl oldu?" Diye fısıldayarak sordu.
"Boş ver şimdi, iyiyim buradayım."
"İyisin.. Esra iyisin.." diye fısıldadı kulağıma hıçkırıyordu. Odanın ortasında ikimizde ağlıyorduk.
"Evet... İyiyim dedim, size bir şeyim yok." Diye mırıldandım, Cansu geri çekilince Emir yüzüme bakmaya başladı.
"Sarılsana salak! Ölümden döndüm!" Dediğimde gözleri dolu dolu bana bakmaya devam etti ardından sıkıca sarıldı. Arkadaş gibi değil kardeşim gibi sarıldı. Emir hep olmayan ikinci abim gibiydi. Abimden önce ona giderdim, ondan yardım alırdım o benim gözümde hep kardeşim gibiydi.
"Esra.. Çok korktuk.. Sana bir şey olacak diye." Dedi. Göz yaşları omzumu ıslatıyordu. Bu tarihte bir ilk! Emir öyle herkesin içinde ağlamazdı. Emir hiç ağlamazdı! Bu ilkti.
"Emir sen ağlıyor musun yoksa! Cansu bu dünyada bir ilk! Emir ağlıyor!" Dedim gülmeye çalışarak Cansu da gülmeye çalıştı.
"Evet evet ağlıyor!" Diye beni tekrar etti Cansu, Emir benden hızla ayrılıp gözyaşlarını sildi.
