(Küfür bulunur)
(Acemi dille yazılmıştır)
Babasının işi yüzünden bambaşka yere taşınan Esra çıkmaz bir sokağa girer. Bu sokaktan çıkması içinse birine ihtiyacı vardı.
Mahallenin abisi olan Can'a.
Mahallenin abisi olan Can ise aşka yeminler etmiş...
"Binlerce kez beter olsun gece, senin ışığın yoksa..." -William Shakespeare
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Multimedya: Meyhaneler sokağı.
Bölüm'de geçen şarkılar: Mazhar Alanson'un-Ah bu ben. Fatih Erdemci- Ben Ölmeden Önce. Yüzyüzeyken Konuşuruz- Sen Varsın Diye.
(Can'ın anlatımıyla)
"Eee seninki ile aran nasıl?" Diye sordu Yaman. Bir yandan bardak siliyordu bir yandan bana laf atıyordu. Gene meyhaneler sokağındaydık. Garson hazırladığım tepsiyi alıp dağıtmaya başladı.
"İyi." Dedim kısaca.
"İyi? Sadece bu kadar mı?" Diye sordu şaşkınlıkla.
"Ne diyeyim Yaman? İyiyiz işte!" Dedim tersçe.
"Tamam be abicim! Seninle de iki sohbet edilmiyor, hemen kızıyorsun!" Deyince göz devirdim.
Esra'yla son zamanlarda sürekli konuşuyorduk. Utandığından dolayı bana mesaj atamıyordu ve bu benim çok hoşuma gidiyordu. Mesajlaşmasak bile sigara bahanesiyle cama çıkıyordum ve cam da Esra'yı buluyordum. Uykulu uykulu konuşunca ayrı bir tatlı oluyordu. Gülerken gözleri küçülüyor, utanınca gözlerini kaçırıyordu. Hele gülüşü! Gülüşüyle beni resmen mest ediyordu! Gece gözümü Esra'yı görerek kapatıyordum. Sabah gözümü Esra'nın açık camından gelen sesiyle açıyordum. Esra'ya ve bizimkilere her ne kadar eski Can'ı göstersem de dışarıya sert, duygusuz, kaba Can'ı gösteriyordum.
Sahnede gitarıyla yeni şarkıya başlayan Mustafa'ya baktım. Kendi halinde bir çocuktu. Kimseye bulaşmaz, kimseyle derdi olmazdı. Sessiz sakin biriydi. Çalışmasına gerek yoktu ama o müziği ile mutluydu. Bizimle çok konuşmazdı bildiğim kadarıyla babası askerdi, göreve gidince annesi, kız kardeşi ve o kalıyordu. Babası üsteğmenmiş. Sohbet arasında söylemişti. Şarkının en güzel yeri gelince herkes elindeki içkileri kaldırarak şarkıya eşlik etmeye başladı.
"Sen beni tanımazsın, severim de söylemem. Sen beni uzak sanırsın, bilirim söz dinlemem
Ah bu ben kendimi, nerelere koşsam? Saklansam bir yerlerde, gizlice ağlasam."
Ah bu ben kendimi, nerelerde bulsam? Çekilsem sahillere, hayaller mi kursam."
Şarkının verdiği huzur çok güzeldi. Şarkıyı sessizce mırıldanmaya başlamıştım. Bir yandan tepsiye yeni siparişleri hazırlıyordun. Her zaman olduğu gibi bar bugünde kalabalıktı. Herkes içip eğleniyordu. Kimisi sızmıştı. Önümdeki bar sandalyelerinde oturan üç kız bana bakıp aralarında bir şeyler söylüyorlardı.
