(Küfür bulunur)
(Acemi dille yazılmıştır)
Babasının işi yüzünden bambaşka yere taşınan Esra çıkmaz bir sokağa girer. Bu sokaktan çıkması içinse birine ihtiyacı vardı.
Mahallenin abisi olan Can'a.
Mahallenin abisi olan Can ise aşka yeminler etmiş...
Mahalle abisi 30 bölüm olduuuuuuu 🥳 yakında da 10K olacağız çok mutluyumm. Umarım beğenirsiniz keyif okumalar, bölümü oylamayı unutmayınn 🕊️🤍
Bölüme başlamadan önce üstteki şarkıyı açmayı unutmayınn.
"Ben aşk nedir bilmem. Eski kafalıyım. Bir seni bilirim Bir de adın geçince sıkışan kalbimi."
-Atilla İlhan
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Sabah yatağımdan çıkasım hiç yoktu. Bir sağa bir sola dönüp durdum. Sıcacık yatağımı hiç bırakmak istemiyordum. Tekrar uyuyacaktım ki kapım birden açıldı.
"Hadi kalk! Bak aşağıya iniyorum, bir daha yorma beni buraya kadar! Valla ayaklarım koptu!"
"Allah aşkına git! Git!" Dedim, gülerek yanağımdan makas alıp odamdan çıktı. Sinirle yorganımı tekmeleyip kalktım. Camdan dışarı baktığımda Can'ın camda olmadığını gördüm. Genellikle hep orada oluyordu. Her gün onu orda görmek alışkanlık olmuştu sabah kalktığımda onun yüzünü görüyordum ve bu çok mutlu ediyordu beni.
Banyoya geçip saçlarımı gevşek bir şekilde topladım ve yüzümü yıkadım. Yüzümü kurulayıp saçımı açmadan aşağıya indim. Abim benim geldiğimi görünce hemen kahvaltısına başladı. Çok acıkmış olacak ki hızlı hızlı yiyordu.
"Yavaş yavaş! Boğulacaksın!" Dedi Emir gülerek.
"Bo zorgononon boklomokton oğoç oldum!" Dedi ağzında yemeği olduğu için dedikleri tam anlaşılmıyordu.
