(Küfür bulunur)
(Acemi dille yazılmıştır)
Babasının işi yüzünden bambaşka yere taşınan Esra çıkmaz bir sokağa girer. Bu sokaktan çıkması içinse birine ihtiyacı vardı.
Mahallenin abisi olan Can'a.
Mahallenin abisi olan Can ise aşka yeminler etmiş...
Yavaşça odamın kapısını açtım ve son kez içeriye baktım. Burada çok güzel anılarım olmuştu, doğduğum günden beri bu evde yaşıyorum. Ben Esra Özkan orta düzeyli bir ailenin ikinci çocuğum bir tane abim var ismi Özgür.
Ben 17 yaşındayım abim ise 20 yaşında.
Babamın işi yüzünden bu yaşıma kadar yaşamış olduğum evimden, şehrimden gidiyordum. Buradan gitmek hiç istemiyordum ben.
"Esra! Hadi be kızım ne uzun sürdü gelmen!" Diye aşağıdan bağıran abime göz devirip odadan çıkarak aşağıya indim dış kapıdan çıkıp arabanın yanına yürüdüm.
"Oh be sonunda! Meyve verdim abicim yemek ister misin?!" Deyince tekrar göz devirdim.
"Alt tarafı on dakika bekledin Özgür abartma!" Dedim, abime adı ile seslenince kızardı bende onu sinirlendirmek için adı ile sesleniyordum.
"Özgür değil! abi diyeceksin canım abi!" Dedi. Ona omuz silktim.
"Sinirlendirme o zaman sen de beni."
"Kim kimi sinirlendiriyor acaba!" Abi kardeş ilişkimiz farklıydı, cevap vermeyerek valizimi uzattım ve arka kapıyı açıp bindim. Çok geçmeden abim de yanıma oturdu annem babam öne oturdular babam arabayı çalıştırınca evden yavaşça uzaklaşmaya başladık.
"Hoşçakal.." dedim arkama dönüp eve bakarak.
"Artık seni yeni bir hayat bekliyor... Oturacağımız evde aynı bu ev gibi hatta senin odan daha büyük bile olacak istediğin gibi dizayn edebileceksin kızım." Dedi annem arkasına dönerek. Ona hafifçe gülümsedim ve başımı abimin omzuna yasladım.
"Uykun var mı?" Dedi saçımı okşarken ona hayır anlamında başımı salladım.
"Hayır, uykum yok sadece başımı omzuna koymak istedim.."
"Peki güzelim."
🍂
Yaklaşık üç saat sonra yeni hayatımızın geçeceği şehre gelmiştik. İstanbul'dan Eskişehir'e gelmiştik. Arabadan inmiştim sağ-sola bakınıyordum ki abimin koluma dokunması ile bakınmayı bırakıp ona döndüm.
