(Küfür bulunur)
(Acemi dille yazılmıştır)
Babasının işi yüzünden bambaşka yere taşınan Esra çıkmaz bir sokağa girer. Bu sokaktan çıkması içinse birine ihtiyacı vardı.
Mahallenin abisi olan Can'a.
Mahallenin abisi olan Can ise aşka yeminler etmiş...
"Kaç yaşında olursan ol, uyuyunca geçecekmiş gibi gelecek. Kaç yaşında olursan ol, uyuyunca geçmeyecek." -Cesare Pavese
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
(Cumartesi sabahı) (Saat 10.45)
Sabah yatağımdan karın ağrısı çekerek kalkmıştım. Günlerden cumartesiydi iki gün boyunca Ceren ve Hilal'le projeyi çalışmış dün de bitirmiştik. Yorgunluktan ölmek üzereydim. Tuvalete gidip yüzümü yıkadım ve odaya geri döndüm dolaptan temiz çarşaf çıkarıp pis çarşafı çıkarıp yenisi serdim tam doğrulacakken karnıma giren sancı ile iki büklüm oldum.
"Yapma bunu bana ya.. Yapma!" Dedim kısık bir sesle. Bizler her ay aynı acıyı çekmek zorunda mıydık?
"Allah'ım! Bize neden bu acıyı reva görüyorsun, ne yaptık biz!" Dedim sızlanarak. Doğrulup elimi karnıma koydum ve pis çarşafı alarak odadan çıktım. Önce pis çarşafı kirliler sepetine attım daha sonra aşağıya annemin yanına doğru inmeye başladım. Annemin mutfaktan gelen sesiyle mutfağa yöneldim.
"Günaydın annecim." Dedi bana dönerek.
"Anne ağrı kesici var mı?" Diye sordum elim hala karnımdaydı, annem kaşlarını çattı.
"Neyin var kızım?" Diye sordu.
"karnım ağrıyor." Dedim. Annem anlamış olacak ki çekmeceden ağrı kesiciyle bir bardak suya bana uzattı. Hapı alıp ağzıma attım ve bir iki yudum su içerek yuttum.
"Tamam kızım sen git uzan, dinlen bir şey olursa yanıma gelirsin." Deyince başımı salladım. Bardağı tezgaha bırakarak mutfaktan çıktım. Tek istediğim yatağıma girip yorganı kafama kadar çekmek ve gün boyunca çıkmamaktı. Odama gelince yorganın altına girip gözlerimi kapattım. Telefonum titreyince gözlerimi geri açıp yastığımın altındaki telefonu aldım.
Cansu kişisinden görüntülü arama..
Cansu'nun aradığını görünce yorganın altından çıktım, saçıma dahi bakmadan hızla doğruldum ve aramayı açtım.
"Esra napıyo- bu halin ne!" Telefonda Cansu'yu beklerken Emir'i görmüştüm halime gülüyordu. Gülünmeyecek gibi de değildim. Saçlarım savaştan çıkmış gibiydi. Karışık ve kabarıktı tek elimle düzetmeye çalıştım.
"Ne varmış halimde daha yeni uyandım!" Dedim çemkirerek. Cansu sesimi duymuş olacak ki kadraj da göründü.
"Kız noldu sana böyle? Savaştan çıkmış gibi!" Deyip o da halime gülmeye başladı gözlerimi devirdim.
