Mahalle Abisi

50. Bölüm: FİNAL

Ve ve ve

Zurnanın zırt dediği yere geldik.

Final bölümüyle karşınızdayım 😣🥺

Bir yıla aşkındır Mahalle Abisi'ni yazıyorum. Ve sizin sayenizde büyüdük, sizin o güzel yorumlarınız beni hep mutlu ediyor etmeye de devam edecek.

Umarım beğenirsiniz, sizleri çok seviyorum.

Son kez hashtagimizi aşağıya bırakıyorum.

#Mahalleabisifinal..

Hepinize keyifli okumalar diliyorum.

"Seni çok seviyorum.
Yaşamak kadar çok."
-Nazım Hikmet

(Bir yıl sonra)

"Burası mı hanım kızım?" Dedi taksici abi. Telefonu kapatıp camdan dışarıya bakındım.

"Evet abi, buyurun." Diyerek parayı uzatıp araçtan indim. Taksici adam bavulumu uzatınca teşekkür edip aldım.

Bir yıl sonra yine buradayım.

Şimdi ne oldu diyeceksiniz? Ben nereden nereye geldim?

Ben evime geldim.

Bir yılda neler neler olmadı ki? Hemen anlatıyorum.

Üniversiteye başladım. Evet o yaz tatilinin sonuna gelmiş ve üniversiteye başlamıştım.

Eskişehir'den uzaklaşmak istemediğim için Eskişehir'e yakın yerler yazmıştım. Ve şansıma Ankara çıkmıştı. İlk başlarda çok zorlandım yeni bir şehir, yeni bir okul... İlk zamanlar yurtta kaldım ama oda arkadaşım aptal ve pasaklı biri olunca babamlara yalvar yakar ev tutturdum.

Tamam ben de dağınığım ama bu kadar değildim.

Annemi bir kez daha anlamıştım, bizim pisliğimizi temizlerken ne çektiğini.

Zaten oda arkadaşımdan sorunum olmasa da eve çıkmak için uğraşırdım.

Yurt yaşanacak gibi değildi çünkü.

Evde tek değil, aynı bölümden olan Zeliha ile birlikte yaşıyorum. En büyük şansım oldu Zeliha. Tek başına kira da, ya da evin diğer ihtiyaçlarını karşılamakta zorlanıyordum. Zeliha'da o sırada yurdundan şikayetçi olduğunu ev baktığını söyleyince hiç düşünmeden benimle yaşamasını teklif etmiştim.

İlk başta itiraz etse de bir şekilde ikna ettim ve birlikte yaşamaya başladık.

Anneciğim söz bir daha eskisi gibi dağınık biri olmayacağım.