(Küfür bulunur)
(Acemi dille yazılmıştır)
Babasının işi yüzünden bambaşka yere taşınan Esra çıkmaz bir sokağa girer. Bu sokaktan çıkması içinse birine ihtiyacı vardı.
Mahallenin abisi olan Can'a.
Mahallenin abisi olan Can ise aşka yeminler etmiş...
Küçük bir açıklama yapmam gerekiyor, öncelikle bölümlerin geç geldiği için üzgünüm. Bu kitabı seviyorum ve düzenli olarak bölüm atmak istiyorum ancak bunu yapamıyorum. Tekrar sınava hazırlanmaya başladım bu yüzden bölüm yazacak vakti bulamıyorum.
Bende istiyorum aktif olmayı ama geleceğim şu anda isteklerimden önce geliyor. Bütün odağım ders, kazanmam gereken bir sınav. Umarım beni anlayışla karşılarsınız.
Bu arada 10K oldukkk 🥳🥳 hepinize teşekkür ederim, şimdi bölüme geçebilirizz.
Multimedya: Cansu, Emir ve Esra
Arkadaşlarım, servetimdir. -Emily Dickinson
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Şaka yapıyorsunnn." Dedi Cansu, bileğimi yakalayıp havaya kaldırıp tekrar ve tekrar dikkatlice baktı. "İkinizde birbirinize aynı bilekliği mi aldınız, kızım bu çok güzel!"
Gülerek bileğimi ondan kurtardım, "Evet tesadüf işte." Bugün annem evde değildi. Halam ve babanem Eskişehir'de yaşadıkları için onlara gitmişti. Biz gitmek istemediğimiz için evdeydik.
"Ayy ne güzel, bizim daha Mert'le ne olduğumuz belli değil." Dedi asık suratla.
"Sıkma canını, o da açılır sana. Utanıyordur."
"Umarım." Aşağıdan patlama sesi gelince korkarak yerimizden sıçardık.
"Kesin bir şey yaptılar biz de kabahat zaten onları mutfağa sokarak hata ettik!" Dedi hızla odadan çıktık.
"Abi napıyorsunuz!" Dedim mutfağa girerken.
"Tavaya biraz yağ koyalım dedik, o patladı." Diye açıklama yaptı, abim son zamanlarda mutfağa girip annemden bir şeyler öğreniyordu. Bugün sabah bize krep yapmak için mutfağa girmişti emir'i de yanına almıştı. İkisinin de üzerinde mutfak önlükleri vardı.
"Neden patlar acaba? Çünkü kızmış olan tavaya yağ koymuşsunuz da ondan!" Dedim göz devirerek.
"Hay Allah'ım! Ödümüz patladı." Dedi Cansu.
"Neyse hadi şu kahvaltılıkları alın götürün ben de şu son krep'i bitireyim geleceğim." Dediğinde abim, başımı sallayıp kahvaltılıkları aldım. Masaya gidip yerleştirip oturdum. Soğumuş olan kreplerden bir iki tane tabağıma aldım. Emir sandalyeye oturunca ona gülmeye başladım. Önlüğü çıkarmamıştı.
"Ne oldu?" Diye sordu, "Niye bana bakıp gülüyorsun?"
"Önlükle mi kahvaltı edeceksin?" Dediğimde üzerine baktı. Aklına yeni gelmişti.
