J'attendrai Series #1 (on-going)

Chapter 11

Narito na kami ngayon ni Atlaz sa sasakyan niya natagalan pa kami ng alis dahil ayaw pumayag nila kuya na mag-date kami.

Halos patayin na nila sa tingin si Atlaz kanina at kahit late na sa mga trabaho nila sila hindi pa rin sila umaalis hanggang hindi pa kami umaalis ng bahay.

Pahirapan pang pilitin sila kuya pumayag pero sila mama at papa pumayag naman sila kaagad dahil raw may tiwala sila kay Atlaz na hindi ako pababayaan.Hindi katulad nila kuya na walang tiwala sakanya.

Pinagalitan pa nga sila ni mama dahil raw minsan na nga lang daw mag-aya saking mag-date tapos ayaw nilang pumayag.

Naalala ko pa nga sinabi ni kuya Far eh

"I can take her on date anytime ma kaya bakit pa kasi kailangan niya pa makipag-date sa mokong na yan"

Iyon ang mga katagang sinabi ni kuya Far halata na hindi talaga siya sumasang-ayon na pumayag si mama na makipag-date ako sa kakilala ko lang kahapon, pero nag-tiwala agad si mama sakanya.

Siguro kung mas nauna ko pa siyang nakilala sa pinsan niya masaya sana kami ngayon, sana siya iyong nagugustohan ko at feeling ko naman na hindi ako sasaktan nito kung mag-kataon na mag-kagusto ako sakanya.

Sana nga siya na lang una pa lang edi sana hindi ako nasasaktan at hindi umiiyak sa taong alam ko naman na walang pake sa'kin una pa lang.

Pero ako si tanga sige iyak lang ng iyak hindi parin natututo kahit ilang beses niya na kong sinaktan at tinaboy.

Ganun pala talaga kapag nagmamahal hindi mo kayang kalimutan kahit ano pang-gawin natin.Kapag mahal mo mahirap talaga mag-move on kahit hindi naman naging kayo mahirap parin.

Kahit ilang beses niya na akong nasaktan patuloy parin ako sa kapag habol sakanya ganun ko siya kamahal kahit anong sakit na ipadama niya hindi ko parin siya susukuan.

Siguro susukuan ko na lang siya kapag napagod at na realized ko na lahat na wala lang pala sakanya lahat ng ginawa ko para sakanya.

Kung sakaling dumating ang araw na iyon sana ang mahalin ko na si Atlaz at sana hindi siya katulad ng pinsan niyang masakit mahalin.

"Farah, are you ok?"nag-aalalang tanong ni Atlaz sa'kin.

Tumango ako kahit alam ko namang hindi niya ako nakikita dahil nasa kalsada ang tingin niya, lumingon ito saglit at mabilis din binalik ang tingin sa harapan.

"I know  your thinking my cousin,base on your face"seryosong niyang ani.

Kaya napalingon ako kaagad sakanya.

"H-hindi ah"utal kong tanggi.

"Ok sabi mo eh"kapit-balikat niyang sagot.

Hindi ko namalayan ang oras nakarating na pala kami sa parking lot ng univerity,nakapag-parking na rin si Atlaz.

Bago ako makalabas dali-daling lumabas si Atlaz at pinag-buksan ako ng pintuan ng sasakyan niya.Kaya nahihiya akong nag-pasalamat sakanya.

"What time uwian niyo mamaya Farah"biglaang tanong nito.Habang nag-lalakad kami papuntang building namin.

"I think around 2pm or 3pm its depends kung anong oras matatapos huling subject namin."sagot ko.

"Ok, I will wait outside of your classroom later,maaga dissmisal namin ngayon para na din makapunta tayo ng maaga sa amusement park"nakangiting wika nito.

"Sure ka ba talaga na makikipag-date ka mamaya sa'kin?Halos kakikilala lang natin kahapon ah"paninigurado ko.

Ang speed niya masyado hindi ko keri siguro kung si Damian ito oo agad ako sempre si Damian yun eh.