Bana sen "Gel" dersen gelirim.
Bana sen "Yardım etsene" dersen gerçekten memnuniyetle yardım ederim.
Bana sen "Bişeyim yok" dersen sakinleşebilirim.
Bana sen "Boşver" dersen umursamayabilirim.
Bana sen "İyiyim" dersen ben de iyi olabilirim.
Bana sen "Güzel olmuşsun" dersen o gün aynaya bakmadan durabilirim.
Bana sen "Turkuazı seviyorum" dersen telefon kabımı bile turkuaza boyayabilirim.
Bana sen "Şuradayım" dersen oraya gelebilmek için babamın önünde ağlayabilirim.
Bana sen "Şunu izliyorum"
dersen televizyon kumandası için evde savaş verebilirim.
Bana sen "Sınava çalışmadım" dersen senin yerine defteri ezberleyip öğretmeni ezip geçerek sana kopya verebilirim.
Bana sen "Okumayacağım" dersen hayatımdaki tüm sınavlara deli olana kadar çalışıp iyi gelirli bir meslek elde edip ikimize de bakabilirim.
Bana sen "Seni Seviyorum" dersen gülümseyebilirim. Ama inanmam sana sadece gülümserim. Üzülme diye. Sen de gülümse diye.
Bana sen...
Bana sen...
Bana sen lazımsın...
Sadece sen...
Bana sen... bize sen...evimize sen...aşkımıza sen... lazımsın
Bana sen, sen, sen, senin seni andıran gözlerin lazım...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Bir Platonik Edebiyatı
RandomPlatonik aşıklar, söylemeye korkanlar, karşılık bulamamışlar, arkadaş olarak görülenler, çaresiz hissedenler ve unutmaya çalışanlar...hepiniz gibi bende bunları yaşıyorum.Bu kitapta duygularımı yazdım. Sevdiğime seslendim. Hayatımı anlattım. Edebiya...
