Kitabı bitirmemeye karar verdim çünkü okuyucu sayısı bana göre çok yüksek ve ben kıyamıyorum. Başka bir neden ise; aşk bitmedi,bitemez. Başkalarında hâlâ biraz var. Bende de şimdilik yok. Belki sonra beni üzmeyecek ve en azından sevebilecek birine aşık olurum. Ben de o an gelene kadar 'aşk'ı, aşka bakış açımı, başka duyguları, insanları anlatırım bu kitapta. İlla ki o beni sevmedi diye en büyük zevkim olan aşkı anlatmaktan, yazmaktan mahrum kalacak değilim. Bitmedi, bitemez.
Devam ediyoruz arkadaşlar...
Henüz unutmuş değilim seni, ve ya bela okumuş değilim sana. Bilirsin, tutar beddualarım. Hâlâ seni seviyorum ve iyiliğini istiyorum diye sağlıklısın, sağlamsın. Kız arkadaşınla, yedeklerden biriyle, ilişkiniz güzel ilerliyor.
Bunların hepsi geçici canım benim;
Allah'ın bir emrine bakar.
Annem de seninle tanıştığım gün bana "Allah belanı versin" demişti.
Seni verdi, daha ne olsun...
Unuttum diye geçiniyordum aslında. İlk günden toparlandım diye seviniyordum sonra. Herşey ne zanana kadarmış biliyor musun?
Biraz rahatlayayım diye mezuniyet fotoğraflarına bakarken, seni bir karede görene kadar.
O fotoğrafı normal şartlarda silerdim çirkin çıkmışım diye. Ama silemedim elim gitmedi ve dedim ki kendi kendime "Kızım, öyle kolay mı bu işler?"
Kolay değilmiş gerçekten. Unutamamışım.
Unutturamamışsın kendini.
Geçen bölümde evrene 'Onu bana hatırlatacak herşeyi önüme çıkmadan yok et.' demiştim.
Olmadı,
Olsun... olsun.
•••
'Sen' vardın, 'Ben' vardım ama 'Biz' yoktuk. Hiç olmadık.
Hep başkalarıylaydın, hep yanlızdım...
OLSUN...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Bir Platonik Edebiyatı
De TodoPlatonik aşıklar, söylemeye korkanlar, karşılık bulamamışlar, arkadaş olarak görülenler, çaresiz hissedenler ve unutmaya çalışanlar...hepiniz gibi bende bunları yaşıyorum.Bu kitapta duygularımı yazdım. Sevdiğime seslendim. Hayatımı anlattım. Edebiya...
