Melekler çok güzeller değil mi? Herkes onları güzel olarak biliyor ama onları hiç görmedik ki nereden bileceğiz? Ya güzel değillerse. Bize ismimi güzel geliyor acaba? Melek gibi diyoruz herşeye. Güzel olduğunu masum olduğunu kastetmek için. Görmüyoruz onları. Duymuyoruz. Sadece hissediyoruz. Ama güzel ve masum olduklarına inanıyoruz. Bu aynı kör bir insanın aşkına benzemiyor mu?
Kör bir kızı ele alalım. Bir çocuğa aşık. Onu görmüyor sadece duyuyor ve hissediyor. O biraz daha şanslı en azından duyabiliyor. Göremiyor ama arkadaşları ona anlatıyor. Çok yakışıklı diyorlar ona inanıyor. Çok uzun diyorlar ona inanıyor. Sana bakıyor diyorlar ona inanıyor. Ne derlerse ona inanıyor. Çünkü göremiyor. Belki konuşuyor çocukla. Zaten büyük bir ihtimal konuşunca aşık oldu. Konuşmasından ve samimiyetinden etkilendi belkide. Ama dış görünüşüne önem vermeyen tek aşık o.
Tek masum aşık o.
Melek gibi seviyor âdeta.
Sadece o melek gibi seviyor hatta.
Bizler onun kadar masum sevmesekte seviyoruz işte. Seven insan öyle ya da böyle masumdur zaten. Ama biz sevdiğimizi görebiliyoruz. Karşıdan mimiklerini izleyebiliyoruz iç çekerek.
Yani şanslıyız o kıza göre.
Şimdi her ne kadar platonik olsanda onu özgürce görebildiğin için ne kadar şanslı olduğunu anladın mı?
Görmek ... Seni hergün görmek güzel sevgilim. Herşeye rağmen güzel. Sen beni farketmesen de hâlâ güzel.
En az benim aşkım kadar güzel...
En az senin sinirli halin kadar güzel...
En az melekler kadar güzel...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Bir Platonik Edebiyatı
RandomPlatonik aşıklar, söylemeye korkanlar, karşılık bulamamışlar, arkadaş olarak görülenler, çaresiz hissedenler ve unutmaya çalışanlar...hepiniz gibi bende bunları yaşıyorum.Bu kitapta duygularımı yazdım. Sevdiğime seslendim. Hayatımı anlattım. Edebiya...
