အပိုင္း (၃)
စာသြားလုပ္မယ္ဆိုတာက Lu fengကဟန္ျပေျပာေနတာ
အမွန္တစ္ကယ္ကေတာ့ သူစာသြားလုပ္တာမဟုတ္ဘူး
စာလုပ္တယ္ဆိုတာကလည္းဆယ္ခါမွတစ္ခါ သူစာလုပ္တယ္ဆိုတာက
ျမင္ရခဲတယ္
သူ႕ရဲ႕အခ်ိန္အမ်ားစုကိုေတာ့ ေက်ာင္းအျပင္ကရန္ပြဲေတြနဲ႔ ျပသနာရွာတဲ့ေနရာမွာသံုးေနတာ
(အေပၚမွာရွင္းျပခဲ့သလိုပဲ သူ႕အေဖကက်ြန္ေတာ္တို႕ေက်ာင္းကိုေငြေထာက္ပံ့ေပးေနတာမို႕ ဘယ္သူမွသူ႕ကိုဘာမွမေျပာရဲဘူး)
သိပ္မၾကာခင္တုန္းက တစ္ျခားေက်ာင္းက လူဆိုးအုပ္စု
ေခါင္းေဆာင္ရဲ႕လက္ေမာင္းကိုခံုတစ္လံုးနဲ႔သူရိုက္ခ်ိဳးပစ္ခဲ့တယ္
အဲ့ဒီအျဖစ္အပ်က္ေၾကာင့္္ ဒီနယ္တစ္ဝိုက္မွာရွိတဲ့ အထက္တန္းေက်ာင္းသားေတြၾကားမွာသူနာမည္ဆိုးနဲ႔ေက်ာ္ၾကားေန
ခဲ့တာ သူ႕ရဲ႕ရန္ပြဲေတြအမ်ားစုကသူ႕ရဲ႕ေဒါသေၾကာင့္စတာမ်ားတယ္ သူနဲ႕ရန္ျဖစ္တဲ့ေကာင္ေတြကလည္း အေျခအျမစ္မရွိတဲ့လမ္းသရဲေတြ
အဲ့ဒီေကာင္ေတြအမ်ားစုက ဂိုဏ္းစတားကားေတြကိုၾကည့္တယ္ ျပီးရင္ အဲ့ဒီကားေတြထဲကမင္းသားေတြရဲ႕
ပံုစံကိုအတုခိုးတယ္ သူတို႕ကိုယ္သူတို႕ တစ္ကယ့္ဂိုဏ္းစတားေတြလို႕မ်ားထင္ေနၾကသလားမသ္ဘူးခင္ဗ်ားသာ လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ေခါင္းက္ိုဘီယာပုလင္းနဲ႔အလြယ္တကူရိုက္ႏိူင္တယ္ဆို္ုလို႕ကေတာ့ ခင္ဗ်ားခ်က္ခ်င္းကို ဂိုဏ္းေခါင္းေဆာင္တစ္ေယာက္ျဖစ္ေတာ့မယ္လို႕သာ သိထားလိုက္ေတာ့ ျပီးေတာ့ ခင္ဗ်ားရဲ႕လုပ္ရပ္ေၾကာင့္ ခင္ဗ်ားက သူတို႕ၾကားထဲ သူရဲေကာင္းၾကီးျဖစ္ေနလိမ့္မယ္
အဲ့ဒီလို ဂိုဏ္းေခါင္းေဆာင္တစ္ေယာက္ျဖစ္တဲ့ Lu fengရဲ႕အခ်စ္ဆံုး သူငယ္ခ်င္းျဖစ္ေနလို႕ေက်ာင္းသားအမ်ားစုက
က်ြန္ေတာ့္ကိုမနာလိုျဖစ္ၾကတယ္
"Xiao chen ေရခဲျပင္စကိတ္သြားစီးရေအာင္"
"မသြားဘူး ငါေရခဲျပင္စကိတ္မစီးႏိုင္ေသးဘူး ငါစာေတြမျပီးေသးဘူး ျပီးေတာ့ပိုက္ဆံလည္းမရွိဘူး "
ဒီလိုမ်ိဳးစကားသံေတြကက်ြန္ေတာ္တို႕ႏွစ္ေယာက္ၾကားထဲမွာ အျမဲျဖစ္ေနၾက Lu fengကခ်မ္းသာတယ္ သူကသူ႕သူငယ္ခ်င္းေတြအေပၚကို
အရမ္းေကာင္းတယ္
သူမုန္႕ေက်ြးတာပဲျဖစ္ျဖစ္ စကိတ္ကြင္းသြားတာပဲျဖစ္ျဖစ္ သြားလိုက္တိုင္း သူစရိတ္ခံတတ္တယ္ဆိုေပမယ့္
က်ြန္ေတာ္ကေတာ့ သူ႕ရဲ႕အေက်ြးအေမြးေတြ ခရီးစရိတ္ဖိုးေတြ တစ္ခါမွလက္မခံခဲ့
အေဖကက်ြန္ေတာ္နဲ႔ က်ြန္ေတာ့္ညီေလးကိုငယ္ငယ္ကတည္းကသူမ်ားဆီက
အလကားရတိုင္းမယူဖို႕သင္ေပးခဲ့တာ အေဖကက်ြန္ေတာ္
ငယ္ငယ္ကတည္းကက်ြန္ေတာ့္
ေခါင္းထဲကိုအဲ့ဒီအသိေတြရိုက္သြင္းေပးခဲ့တာ
"ပထမအခ်က္ ဘယ္ေတာ့မွမခုိးရဘူး
ဒုတိယအခ်က္ ဘယ္ေတာ့မွေလာဘမၾကီးရဘူး"
ေလာဘၾကီးတယ္ဆိုတာက အေစာကေျပာခ့ဲသလုိပါပဲ အလကားရတဲ့အရာေတြကိုယူျခင္း ဥပမာ Lu fengေပးတဲ့မုန္႕ေတြ ခရီးစရိတ္ေတြလိုေပါ့
ဒါေၾကာင့္ Lu fengနဲ႔က်ြန္ေတာ့္ရဲ႕
ဆက္ဆံေရးမွာေငြေရးေၾကးေရးကိစၥအတြက္စည္းျခားထားခ့ဲျပီးသား
က်ြန္ေတာ္တို႕ေတာင္တက္သြားတုန္းကက်ြန္ေတာ္ပိုက္ဆံမပါလို႕ သူကက်ြန္ေတာ္ဖို႕ေရဘူးဖိုးရွင္းေပးခဲ့တယ္ အေဆာင္ျပန္ေရာက္ေတာ့ က်ြန္ေတာ္သူ႕ကိုပိုက္ဆံျပန္ေပးခဲ့ေတာ့ သူျငင္းခဲ့ေပမယ့္ မယူရင္ သူငယ္ခ်င္းမလုပ္ေတာ့ဘူး ဆိုတဲ့က်ြန္ေတာ့္စကားေၾကာင့္ သူယူခဲ့ရတယ္ ဒီလိုလုပ္တာကက်ြန္ေတာ့္အတြက္ေတာ့ ေငြေၾကးကိစၥမွာ စိတ္ေအးရေပမယ့္ Lu fengကေတာ့ အဲ့ဒီလိုကေတာက္ကဆျဖစ္တိုင္း
ေဒါသထြက္တတ္တယ္
က်ြန္ေတာ့္ကုုိခပ္ေစာင္းေစာင္းတစ္ခ်က္ၾကည့္ျပီး Lu fengကသူ႕နဖူးကိုပိတ္ရိုက္တယ္
က်ြန္ေတာ့္ကိုစိုက္ၾကည့္ေနရင္း သူဘယ္လိုေျပာေျပာ သူ႕ပိုက္ဆံကိုက်ြန္ေတာ္လက္မခံဘူးဆိုတာကိုသူနားလည္သြားတယ္နဲ႔တူတယ္ သူ႕ရဲ႕ေလသံကေျပာင္းသြားတယ္
"မင္းလိုက္ခဲ့ပါကြာ ငါတို႕ႏွစ္ေခါက္ပဲစီးၾကမယ္ေလ ျပီးေတာ့ မင္းငါ့ကိုဆုရေအာင္ကူညီေပးလို႕ ငါကမင္းကို ဒါယကာခံတယ္လို႕သေဘာထားလိုက္ေပါ့ကြာ"
"ဟမ္"
"ေနာက္ဆံုးအေခါက္တုန္းကမင္းငါ့ကိုေရးေပးတဲ့essayေလ ျပိဳင္ပြဲမွာ ပထမရတယ္ကြ ငါ့အေဖကေတာ္ေတာ္ေပ်ာ္ေနတယ္ကြ ငါ့ကိုလည္းဆုေတြခ်လိူက္ေသးတယ္"
က်ြန္ေတာ္ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္နဲ႔ရပ္ေနမိတယ္
တစ္ကယ္ၾကီးလား ???
ဘယ္လိုျဖစ္တာလဲ??? ဒီအဓိပၸာယ္မရွိတဲ့ essayကပထမဆုကိုရတယ္တဲ့လား??? အေျခအေနေတြကဘာလို႕ေျပာင္းလဲကုန္တာလဲ???
က်ြန္ေတာ္ေရးတဲ့ essayနဲ႔က်ြန္ေတာ္တစ္ခါမွဆုမရဖူးတာအမွန္ အခုေတာ့ ၾကက္သားစြပ္ျပဳတ္သံုးခြက္တည္းနဲ႔
က်ြန္ေတာ္ကပထမဆုကို Lu feng
ကိုေပးခဲ့တာ
