29
"ငါတို႕ ထမင္းအတူတူ စားရေအာင္ Xiao chen"
"ေနပါေစ ငါဗိုက္မဆာဘူး"
က်ြန္ေတာ္ သူနဲ႔အတူ ထမင္းမစားသင့္ဘူး ဟုတ္တယ္ စားဖို႕မဆိုထားနဲ႔ ဒီလိုမ်ိဳး ႏွစ္ေယာက္တည္းအတူတူ ရွိမေနသင့္ဘူး က်ြန္ေတာ္ အရင္တုန္းက လုပ္ခဲ့သလိုမ်ိဳး ရူးမိုက္တဲ့အရာေတြကိုေနာက္ထပ္ မလုပ္မိဖို႕က်ြန္ေတာ္ကိုယ့္ကုိကိုယ္ အျမဲသတိေပးခဲ့ေပမယ့္ က်ြန္ေတာ္ Lu fengေဘးေရာက္တဲ့အခ်ိန္တိုင္း
က်ြန္ေတာ့္ရဲ႕အေတြးေတြက ေထြျပားသြားတာအမွန္ပဲရယ္
က်ြန္ေတာ္......သူ႕နဲ႔ ခပ္ေဝးေဝးမွာ ေနသင့္တယ္နဲ႔တူတယ္
"မင္းေန႕လည္စာမစားရေသးဘူးမလား ငါနဲ႔အတူတူလိုက္ခဲ့ျပီးေတာ့ ေန႕လည္စာလိုက္စားလိုက္စမ္းပါ
အေနရခက္ေအာင္ဇြတ္အတင္းျငင္းမေနနဲ႔ "
နာမည္ၾကီးစားေသာက္ဆိုင္ေတြဟာ ရံုးပိတ္ရက္မွာဆို Bookingလုပ္ထားတဲ့ စားပြဲေတြနဲ႔ ျပည့္ႏွက္ေနတတ္တယ္ဆိုေပမယ့္ Lu fengရဲ႕အရွိန္အဝါေၾကာင့္ က်ြန္ေတာ္တို႕ စားပြဲတစ္ပြဲရခဲ့တယ္
က်ြန္ေတာ္ Lu fengကို တစ္ခ်က္လွမ္းၾကည့္လိုက္တယ္ သူက Menuကိုထံုးစံအတိုင္း သက္ေတာင့္သက္သာစိုက္ၾကည့္လိူ႕ေနတယ္
"မင္းဘာစားခ်င္လဲ"
အခုအခ်ိန္မွာေတာ့ အရင္တစ္ေခါက္ကလို ဘာမွာမွာ ရပါတယ္လို႕ က်ြန္ေတာ္ မေျပာခဲ့ဘူး
Menuကိုႏွစ္ေခါက္ဖတ္ၾကည့္အျပီးမွာေတာ့ က်ြန္ေတာ္ ဒီေန႕ရဲ႕ အထူးဟင္းလ်ာျဖစ္တဲ့ အသီးအရြက္စံုတို႕ဖူးစြပ္ျပဳတ္တစ္ပြဲမွာလိုက္တယ္ ဒါကရိုးရွင္းတဲ့ ဟင္းပြဲတစ္ခုဆိုေပမယ့္ က်ြန္ေတာ့္လစာရဲ႕သံုးပံုတစ္ပံုေလာက္ရွိတဲ့ သူ႕ရဲ႕တန္ဖိုးက က်ြန္ေတာ့္ကို ေျခာက္လွန္႕လို႕ေနတယ္
Menuရဲ႕အတြင္းထဲမွာရွိတဲ့ အသားပြဲဟင္းေတြကိုမွာဖို႕ဆိုတာကေတာ့ က်ြန္ေတာ့္အတြက္ အိပ္မက္ေတာင္မမက္သင့္တဲ့ အရာတစ္ခုပဲ
Lu fengက က်ြန္ေတာ့္ဘက္ကို တစ္ခ်က္ၾကည့္ျပီး အရာအားလံုးကို သူနားလည္ဟန္နဲ႔ တစ္ခ်က္ျပံဳးလိုက္တယ္
"ငါမင္းကိုမရွင္းခိုင္းပါဘူး မင္း ဘာေတြကိုေၾကာက္ေနတာလဲ မင္းကေတာ့ေလ အရင္တုန္းကအတိူင္းပဲ တစ္စက္ကေလးမွမေျပာင္းလဲဘူး ငါထင္ပါတယ္ မင္းရဲ႕ဒီအက်င့္က ေနာက္ႏွစ္တစ္ရာၾကာရင္ေတာင္မွ ေျပာင္းမွာမဟုတ္ဘူး ဟုတ္တယ္မလား"
