Weer als toen || Bankzitters

05 - "Matthyas en Milo"

"Dames en Heren!" Mijn mentor klapt enthousiast in zijn handen. Als een docent iets leuk vindt, kan het normaal gesproken alleen maar kut worden. "Vandaag gaan we de indeling van de bussen maken voor het schoolreisje" Oh, dit keer is het toch niet zo kut als dat ik dacht. Koen kijkt meteen mijn kant op en we knikken naar elkaar als teken dat we hebben besloten naast elkaar te zitten tijdens de busrit. Niet dat dat nog een vraag was, we zijn zowat altijd samen.
"Maar om onrust in de bus te voorkomen..." Meneer Dalen kijkt mij en Koen met opgeheven wenkbrauwen aan. Alsof hij even aan heel de klas duidelijk wil maken dat hij het over ons heeft. Fijn dat hij dat duidelijk wil maken, maar dat wisten we al. Die man heeft altijd al de pik op ons gehad. "...Heb ik zelf de indeling al gemaakt" Een diepe, lange zucht uit teleurstelling verlaat mijn lippen als ik me geïrriteerd achterover in mijn houten toel laat vallen. "Die docenten naaien ons alleen maar, man. Jezus" Mompelt Koen. Ik stem met een knik met hem in. Die docenten gunnen ons nooit iets...

"Dus, zal ik de duo's opnoemen?" Als ik met Robbie ofzo zit, is het echt geen probleem. Maar als ik met die nerd Rick kom te zitten, wordt het een enorm saaie rit. Saaier dan dat het al is zonder Koen, waarmee ik lekker van kloten. Hij heeft sowieso cola of zelfs een biertje meegenomen en ik moet zeggen dat ik erg veel zin heb om die samen op te drinken in een schoolbus waar dat eigenlijk niet mag. Dan is het toch altijd net wat leuker.
"Thomas en Linde" Onze docent begint ieder duo dat samen in de bus moet zitten op te noemen. Het is te horen dat hij iedereen genaaid heeft, want alle vrienden en vriendinnen zijn uit elkaar gehaald. Wat een kut docent zeg.

"Koen en Raoul" Kondigt Dalen aan. Koen staat verbaasd op, en roept dan naar de andere kant van de klas: "Roellie, maatje!" Hij klopt met zijn vuist op zijn borst voordat hij weer lachend gaat zitten. Ja, dat idee met het biertje in de bus zit er ook niet meer in. Met zijn elleboog stoot hij mij aan. "Ik heb zo veel geluk jonge, niet normaal" zegt hij blij. Fijn voor je, Koen. Maar ik moet nog weten naast wie ik zit.
Ineens bedenk ik me iets. Er zijn nog maar 3 mensen, naast mij, over. Robbie, Myla en Milo...
Kans is 1 op 3 dat ik met de persoon kom waar ik juist niet naast wil zitten. Correctie; niet naast kan zitten. Ik zit nog net niet tot fucking god te bidden dat ik met Robbie kom. Die Myla is echt een kutwijf. Zo'n chick die denkt dat iedereen haar mag, de hele boel bij elkaar liegt als ze ergens de schuld van krijgt zodat 'zij het niet heeft gedaan'. En vooral; ze denkt dat iedereen haar mag en dat elke jongen haar leuk vindt. Vreselijk. Het liefst zou ik haar even uit haar dromen helpen, maar ik houd me in. Straks heb ik het weer gedaan.
Dan nog die andere. Milo. Het zou zo een film kunnen zijn als wij precies naast elkaar worden geplaatst. Een super originele film... Maar wel eentje die een beetje anders is. Ik weer niet of er veel films zijn waar twee mensen hebben meegemaakt wat ik en Milo meegemaakt hebben. Van beste vrienden naar vreemden? Hm, denk het niet. En zo wel; zou het een kut film zijn. Want wat hij hebben meegemaakt, wat wij onszelf hebben aangedaan voor onszelf, wilt niemand weten. Niemand die ons kent, in ieder geval.
"Uhm- oh! Dan komen wel al aan bij de laatste twee" Dalen kijkt aandachtig op zijn papiertje. Zonder dat ik het wil ben ik zenuwachtig en voel ik mijn hartslag omhoog gaan.

"Matthyas en Milo" Fuck. Dus, wanneer draait die film? Ik ik sluit zuchtend mijn ogen. Waarom? Serieus; waar- fucking -om? Waarom?!

"Vind je dat niet chill? Hartstikke leuke guy is die Milo" Koen geeft mee een schouderklopje, waardoor ik me bedenk wat ik wel niet aan het doen ben. Wie gaat er teleurgesteld zijn als je met een nieuwe jongen in de bus zit die je zogenaamd een super leuke gozer vindt? Niemand, dus zo moet ik me ook niet gedragen. Milo zal mijn reactie vast snappen, maar iedereen anders totaal niet.
"Jawel, sorry. Had gewoon liever met jou gezeten" Dit is half waar. Tuurlijk had ik liever bij hem gezeten, maar de reden waarom ik zo teleurgesteld ben is omdat naast Milo moet zitten. Althans... vind ik het eigenlijk wel zo erg om naast hem te zitten? Wil ik niet gewoon weten hoe hij is, hoe hij doet rond mij? Ergens in me heb ik een sprankeltje hoop dat hij normaal tegen me doet en dat het allemaal weer goed komt. Maar ik weet ook dat dat zeer waarschijnlijk niet het geval zal zijn.