Weer als toen || Bankzitters

07 - "Kan je even slapen"

Na zo'n 2 uur op mijn telefoon te hebben gezeten, ben ik daar wel een beetje klaar mee. De reis duurde in het geheel zo'n 8 uur, dus nog 6 uur te gaan. Ik zucht luid als ik hier over nadenk. Nog 6 fucking uur in deze kut bus...

Ik laat mijn hoofd vermoeid tegen de stoel aanvallen en sluit zacht mijn ogen. Nu pas merk ik hoe moe ik eigenlijk nog ben. Het is nog maar 7 uur s'ochtends, dus heel veel geslapen heb ik niet. "Matt..." Ik open langzaam mijn ogen en draai mijn hoofd naar links zodat mijn wang nu op de stoel ligt. "Hm?" Vraag ik. Milo bijt op zijn lip en kijkt even naar beneden. "Als je wil mag je... Kan je even slapen" Zegt hij zacht. Ik glimlach klein. "Gaan mensen niet-?" Milo haalt zijn schouders op. "Je bent gewoon in slaap gevallen en ik wilde je niet wakker maken" Geeft hij als smoesje. Nu glimlach ik breder.

"Je bent moe, of niet soms?" Vragend draai ik mijn hoofd richting Milo. "Beetje" Antwoord ik dan. Hij knikt glimlachend. Gisteravond kon ik niet in slaap komen. Mijn ouders waren beneden nog televisie aan het kijken en de buren hadden ook het fantastische idee om een feestje te vieren in hun tuin, die aan de kant van mijn raam zit. Hierdoor kon ik pas laat in slaap komen, en heb ik dus ook niet heel veel geslapen. En aangezien we naar de Efteling gaan, Milo van achtbanen houd en ik van de wat rustigere attracties, denk ik dat we ook veel moeten gaan lopen. Nogal vermoeiend dus. "Kom even slapen dan, anders hou je het niet vol vandaag" Zegt hij. Nogsteeds vragend kijk ok hem aan. Slapen? Waar? "Ik kan je opzich nog een keer wurgen, maar je zou ook gewoon zelf kunnen gaan liggen nu" Ik lach zacht om hem, maar knik dan. Heel langzaam en voorzichtig draai ik mijn lichaam, net als zojuist, een kwartslag en laat mijn hoofd op zijn schoot zakken. Ik heb nog nooit echt zo bij iemand gelegen, eigenlijk. "Ja, niet volledig op m'n lul aub" Nu moet ik wat harder lachen en verleg mijn hoofd een beetje, maar druk hem eerst nog hard omlaag. "Ma-matt niet doen" Ik grinnik en lik mijn lippen voordat ik mijn hoofd bij hem wegdraai. "Irritant ventje" Hij haalt zijn hand door mijn haar en doet het een beetje door de war. "Nou, niet doen" Zeg ik en probeer mijn haar weer een beetje in model te doen. "Hm, vindt het door de war juist wel cute"

Ik leg mijn hoofd, net als toen, langzaam en voorzichtig op zijn schoot. "Dankjewel" Fluister ik. Hij slikt even, en knikt dan naar me. We weten allebei niet helemaal hoe we met deze situatie om moeten gaan. Het is gewoon... zo vertrouwd, maar zo anders tegelijk. Terwijl we elkaar aankijken voel ik dan hij zijn arm zacht over mijn lichaam heen legt, en daardoor zijn hand op mijn zij legt. Met een gemixt gevoel sluit ik mijn ogen, dit keer wel met mijn hoofd richting hem.

"Ey, josti's" Ik schrik van het harde geluid en open mijn ogen vlug. Sven staat ons lachend aan te kijken. "Zijn jullie gay of wat?" Soms is Sven echt heel aardig, maar soms ook totaal niet. Gelukkig gaat hij volgens jaar lekker naar een andere school. Hebben we daar ook geen last meer van.
Ik voel mijn wangen een beetje rood worden door zijn woorden en kijk hulpeloos naar Milo. "Jonge hij is gewoon in slaap gevallen en ik wilde hem niet wakker maken. Niet zo moeilijk doen" Zegt hij gelijk. Opgelucht haal ik adem. Ik kan nooit zo goed tegen dit soort dingen in gaan, dus eigenlijk helpt Milo me er altijd mee.
"Sorry hoor, voelde je je aangesproken soms?" Milo rolt zijn ogen. "Doei Sven" Zegt hij dan. Sven haalt zijn schouders op en loopt weer weg van ons.
"Sorry, en dankjewel" Zeg ik zacht. Milo glimlacht alleen maar naar me en veegt een plukje haar uit mijn gezicht. "Het is goed"