Weer als toen || Bankzitters

09 - "kermisje pakken"

"Dames en heren!" Geschrokken open ik mijn ogen. "Shh... Die man legt waarschijnlijk uit dat we er bijna zijn" Zegt Milo en wrijft over mijn zij heen. Gerustgesteld leg ik mijn hoofd weer terug en kijk naar boven. Milo zit aandachtig naar rechts te kijken, ik gok naar onze docent die aan het praten is. Ik hoor het wel, maar alles laat ik aan me voorbij gaan. Nadat ik heb gehoord wat Milo tegen me zei... Nouja, niet echt tegen mij. Meer tegen mij die sliep, alleen dat was niet het geval. ...Ben ik weer in slaap gevallen.

"We zijn er" Ik schudt mijn hoofd om me weer te focussen en schraap mijn keel. "Ja, sorry" Zeg ik en ga overeind zitten. Omdat ik zo lang gelegen heb, en nu ineens snel overeind ben gaan zitten, duizelt mijn hoofd even. Ik wacht tot het over is en kijk dan weer naar de jongen waar ik zo'n 5 uur op heb geslapen. Dat hij dat vol heeft gehouden om zo lang stil te zitten...
"D-dankje... ik uhm..." Stamel ik. "Zeg maar niks, dat maakt het nog moeilijker dan dat het al is" Zegt hij kil. Een beetje geschrokken knik ik en kijk gauw een andere kant op. Waar komt dit boze gedrag nou weer vandaan?

"Matthy, kom je?" Ik draai me om en zie Koen me vragend aankijken. Nog half in shock knik ik en pak mijn spullen van onder de stoel vandaan.
Voordat ik wegloop met Koen, kijk ik nog even achterom. Stiekem had ik gehoopt op een glimlach, een knikje of iets van contact... Maar nee, het is weer alsof Milo en ik elkaar nooit hebben gekend.

Met mijn rugzak op mijn rug loop ik achter Koen aan, die enthousiast met twee handen zijn rugtas vasthoud en om zich heen aan het kijken is. Het is hartje zomer hier in Frankrijk, dus iedereen heeft een shirtje aan en sommigen zelfs een korte broek. "O mijn god, Matt!" Roept Koen blij. Hij wijst met zijn arm en vinger naar rechts, en ik volg die lijn met mijn ogen tot ik bij een bordje aankom. "Kermis gast! Er is kermis vandaag!" Koen is dol op de kermis. Geen idee waarom, ik zal ook nooit kunnen begrijpen waarom, maar hij vindt het fantastisch. "Hoelaat begint 't?" Vraag ik. Koen kijkt bedenkelijk op het bordje. Ookal hebben we al 4 jaar frans gehad, ik kan nog altijd geen woord frans.

"Dus, kermisje pakken zo te zien?" Robbie legt zijn hand op mijn schouder en trekt daarmee mijn aandacht. "Begint om 8 uur" Zegt Koen dan. "Oh, dat is pas over een paar uur" Merkt Robbie op. We hebben de hele dag gekregen om de stad te verkennen, en we worden om 11 uur s'avonds weer terug verwacht bij de docenten. Dit keer niet bij de bus, maar bij het hotel waar we overnachten. Volgensmij gaan sommige leerlingen vanavond al weg, maar de meesten gaan morgen pas. Vandaar dat bijna iedereen ook een tas meeheeft.

"Waar is-" Robbie kijkt zoekend om zich heen. "Milo!" Roept hij dan. Nee, nee, nee. Niet Milo. Laten we elkaar nou gewoon even met rust laten, dat is veel beter nu. "Ik ga met Raoul mee. Zie jullie bij de kermis neem ik aan?" Roept Milo terug. Koen knikt uitbundig. "Klopt! Zie je dan!"
Oke, dit scheelt in ieder geval. Even een paar uurtjes alleen. Even bijkomen van alles wat er zojuist in de bus is gebeurd en gezegd...