SİYAH KUŞAK

28.Bölüm:Garip Garip Değildir.

"Ay durun hazır değilim"

Kızlar bininci kez göz devirince tekrar kapının kolunu tuttum.

"Yav bacım on dakikadır kapıyla bakışıyoruz yeter artık. Aç şunu"

"Bana bak Turna bağırırım Arif amcalara, kendileri gelirler."

Tam bir haftadır nefsimle mücedele içindeydim. O gün gaza gelip kendime ferace,eşarp,bone baktım. Gerçi param yetmedi. O ne ya öyle bir ferace 500'den aşağı değil tövbeler olsun. Sadece eşarba yetti param. Fakiriz. Verâ ikinci bir feracesi olduğunu söyledi. Sana vereyim dedi. Hiç gurur yapmadım. Vallaha mı dedim. Allah dedim seni cennetine fırlatsın dedim. Amin.Fakiriz ama salak değiliz çok şükür. O gün denedim ama bi türlü dışarıya çıkamadım. Garip garip bir sürü düşünceler geldi aklıma. Yok napcan kapanıp,sanki dayanabileceksin de,iki gün sonra açılırsın vs vs.. Ayıp değil mi lan kapanmaya karar vermiş adama çelme takmak. En sonunda bugün çağırdım kızları bu iş bugün hallolucak diye. Şimdi babamgilin karşısına çıkıcaktım sonra da dışarıya gidecektik kızlarla. Fatih ile Berkay'a özel göstereceem.

"Tamam Ya Allah bismillah"

Açtım kapıyı. Kızlar benden önce gidip annemlere bir süprizleri olduğunu söylediler. Şuan salonda hazır ve nâzır beni bekliyorlar. Ya bu kadar heycan yapmam normal mi? Utanmasam, kara kuşaklı olmasam ağlıcam öyle bir haldeyim. Salona girip, annemlere yaklaştım. Şaşırdılar, feracenin eteklerinden tutup etrafımda döndüm. Tekrar onlara bakınca annemin gözleri dolmuştu (bende otobüs xjxxjxjxj şaka) babamsa gülümsüyordu. Zamanla annem de benimle namazlarını kılmaya başlamıştı. Babamda yavaş yavaş bize katılıyordu. Dayanadım ağladım lan. Bunca boş yaşayışımıza ağladım. Annemlerin gözündeki duygulara ağladım. Bir hafta boyunca rüya görmeyi bekleyip bir işaret aradığıma ağladım. Yapmam gereken en temel şeyde vahiy falan mı bekledim bilmiyorum. Zaten yapman gereken bir şey için ilahi bir işaret beklemek saçma. Müslümanım ,kadınım, akıl sahibiyim ve buluğ çağına gelmiş biriyim. Bitti. Farz,Kur'an'da ayet,işarete luzüm mu var Allah için.

...

"Adımımı atıyom bak."

"İstersen özel merasim yapalım Kuşaklı"

"Aslında güzel olurdu. Özel bir andayız şuan"

"Hadi hadi daha vakfa gitcez. Kızlar arayıp duruyor nerdesiniz diye?"

"Tamam bekleyin on dakika kardeşlerime de göstereyim."

"Bende mi gelsem Turna, Fatih'i üç gündür görmüyorum."

"Ceydaaağ!!"

"Tamam tamam Verâ hocam,haram biliyorum."

Ceyda'nın ellerini kaldırıp teslim oluyorum duruşu Verâ'nın gerilen yüzünü yumuşatmaya yetmişti.

"Gel ahretliğim biz şu parkta bekleyelim." Deyip elini uzattı Verâ. Ceyda'da onun elini tuttu.

"Gidelim müennesim,ne işimiz var elin müzekkerinin yanında? Haram da haram"

Arkalarından gülüp teyzemlerin evlerine doğru yürüdüm. Bak gene.. Kalp kalp senin yavaş atma özelliğin yok mu?
Kapıyı çalıp gergin gergin bekledim. Tepkilerini acayip merak ediyordum. Kapının açılmasıyla teyzemi görmem bir oldu.

"Buyrun ne istemiştiniz?"

Puahahaha inanamıyorum tanınmıcak kadar değilim bence. Tamam kafam eğik beklediğim için yüzümü görmemişti tam.

"Ben süt annelerin en güzeline bakmıştım. Burda oturduğu bilgisi geldi bana"

Kafamı kaldırıp yüzüne bakınca öylece durup baktı. Kal mı geldi?