My Sky |yoonmin|

Tenindeki Çiçekler

Yorum görmüyorum.

Ayrıca küçük bir bilgilendirme!

Bölümlere isim vermeye karar verdim böyle sadece rakam çok boş göründü gözüme.

Öyle söylim iste.

Birazcık cinsellik bulunuyor.

Okumak istemezseniz o kısmı geçersiniz zaten nerede başladığını anlarsınız.

Ama bence okuyun yazdım o kadar.

Pişmanlık.

Şu dünyada herkesin en az bir kere tattığı o acı veren, boğaz yakıcı bir zehir olan pişmanlık.

Hayatımda verdiğim tüm kararların sonucu benim için karanlık perde, ve boğaz yakıcı bir zehir olmuştu. Onu aciz kemiklerimin içindeki iliklerime kadar hissetmiş, bir parçammış gibi kendi bedenime hapsetmiştim. Hayatım boyunca peşimde karanlık bir gölge gibi beni korumuş, ışığımı söndürmese bile beni etraftan gizleyen olmuştu.

En büyük pişmanlığı bana onun yaşattığını düşünmüştüm; en yakın arkadaşım tarafından bu kadar kötü düşürüleceğimi tahmin etmemiştim.

Yoongi'nin bana bıraktığı son şeyleri bile bana vermemişti. Aramızın bozulmasını istemiş, beni ondan korumak adı altında benden saklamıştı gerçekleri. Her zaman Yoongi'yi suçlamıştım ve ona karşı nefret beslemek için kendimi parçalamıştım ancak kalbim buna izin vermemiş, gerçekleri anlarmışcasına sevgisini korumuştu.

"Neden yaptı?"

"Seni seviyordu" bana bunca yapılan şeyin açıklamasının bu kadar basit olması çok sinir bozucuydu. Beni en sevdiğim kişiden uzaklaştırması beni sevmesi ile açıklanamazdı çünkü en iyi o biliyordu. Benim neler hissettiğimi, ne kadar üzüldüğümü o biliyordu. Buna rağmen yapmıştı.

"Bu kadar basit olamaz"

"Seni seviyor, beni sevmiyordu" elimi sımsıkı kavramış olan sevgilim cümlesini bitirip diğer elimi de tuttu, beni kendine çevirip alnıma ufak bir öpücük kondurdu ve ikimizde marketin önünde durduk.

"Çalışmak istemiyorum"

"Zorunda değilsin"

"Eve gidelim"

"Taehyung'un okulu için yapıyorsun bunu" Evet onun için, ona yardım etmek için yapıyordum fakat şuan acımasız olup çekip gitmek, ona yardım etmeyi bırakmak istiyordum. Neden yapmıştı? Neyi benden gizlemek istemişti? Yoongi'nin bana anlatamayacağı kadar büyük olan şey neydi? Hala onun okulu için yardım etmeli miydim? Yorgun bir nefesi serbest bıraktım; sevgilime yaklaşıp alnımı omzuna doğru ağır ağır serbest bıraktım. Eli ensemi tutup saçlarımı okşadı ve gülümsemesini duydum.

Şimdi ise saçlarımın arasında dolaşan parmakları bana eski zamanı andırıyor ve hiçbir şey değişmemiş gibi, tıpkı o günlerde okul çıkışı sonrası boş bir sınıfta sarılıyormuşuz gibi hissettiriyordu. Mutluydum. Olan her şeye rağmen mutlu olmak beni sevindiriyordu. Yaşama tutunmak istemiyordum ancak içimde ki bir ses sürekli beni ölüme sürüklemeye çalışıyordu. Her şeyden canım sıkılıyor, her şeyden bıkıyor ve her şeyden yok olmak isteyecek kadar tiksiniyordum.

"Akşam odamda olur musun?" başımı omzundan çekip ondan bir adım uzaklaştım.

"Seni alsam?" bunu bende isterdim. İş çıkışında beni alabilirdi ve birlikte vakit geçirebilirdik ancak babam evdeydi, eğer sabah beni evde görmezse bir şeylerin ters gittiğini anlardı. Tekrardan onunla kavga etmek istemiyordum çünkü en ufak ettiğimiz kavgada benim yine bir boklar yediğime dair üzerime suç atıyordu.