MAZİNİN GELECEĞİ ÖLDÜRMESİ

9. BÖLÜM

Bir insanın canını en fazla ne yakabilirdi ki? Trafik kazası? Bir psikopat tarafından saplantılı bir aşık olmak? Onlarda şu anda akıl sağlığını kaybetmiş bir adamın yanında tek başlarına ve çaresizlerdi.

Elindeki ip ve bıçakla ne yapacağını bile bilmiyorlardı. Gerçekten dediği gibi onları süründürecek miydi? Yoksa söylediğinin aksine bugün aldıkları son oksijen miydi? Kafaları o kadar çok karışıktı ki, hiçbir şeyi idrak edemiyorlardı.

Asya sessizliğini bozarak konuştu. "Bahsettiğin şeyi yaparsan seni mahvederim."

Adam bir kahkaha attı. "Ay çok korktum, ne yaparmışsın?"

"Bizden uzak dur" dedi Asya gayet sakin bir sesle. "Sana bir şey yapmadık ve sen bizi burada zorla tutuyorsun. Hapishane hayatını daha beter bir şekilde yaşadık sayende."

Adam dalga geçercesine dudaklarını büzdü. "Gerçekten çok üzüldüm, napacağız ki şimdi? Sizi serbest mi bıraksam acaba?"

Duru umut dolu bakışlar atarken Asya anlamıştı adamın dalga geçtiğini. Ardından büzdüğü dudağını eski haline çevirip "Kesin sesinizi ve oturun şuraya. Bunlar sizin için değil, size daha iyi şeyler getireceğim" dedi. "Birde suçsuzuz diyorlar, benimle dalga geçerken aklınız neredeydi?"

"Kes sesini!" dedi Asya dayanamayarak. "Sesini duymaya tahammülüm kalmadı. Şimdi çık git şu odadan."

Adam sinirlenmişe benziyordu ama hiçbir şey söylemeden odadan çıkıp gitti. Bu oda yalnızca adamın el iziyle açıldığı için işleri daha çok zordu.

Asya köşeye geçip otururken Duru dayanamayıp kapıyı tekmelemeye başladı. "Yeter lan çıkar bizi buradan!" diye bağırıyordu. Bir yandan tekmeliyor bir yandan da konuşuyordu. Asya'ya dönüp "Sen burada bir ay nasıl dayandın ya, boğuyor burası beni" dedi.

"Öldürmeyen Allah öldürmüyor işte" diye yanıtladı Asya. "Daha ömrüm varsa demek."

Kulaklıktan A'nın se duyulmaya başladı. "Ayağını kıracaksın, biraz sakin kalmayı denesene."

"Buradan kurtulacaksam ve sadece kırılan ayağım olacaksa kırılsın" dedi Duru. "Şu an umursadığım şey ayağım değil."

Arkadan Ulaş'ın sesi geliyordu. "Asya iyi mi?"

Ardından Tarık ve Selim'in de sesi duyuldu. "Evet, Asya nasıl?"

"Yok ama artık" dedi Duru isyan ederken. "Hepiniz mi Asya'cısınız?"

A hemen atıldı. "Beni sayma. Ben Duru takım sporluyum."

Duru dalga geçerek ve sinirli bir şekilde konuştu. "Size hoca dediğim günün ben, neyse ya. İyi o iyi" dedi.

Ulaş konuştu. "Sesini duyayım."

Duru Asya'ya doğru yürümeye başladı ama her adımını dikkatli atmaya çalışıyordu. Asya'nın yanına gelince "Buraya konuş, sesini duymak istiyorlar" dedi ensesini göstererek.

Asya yalnızca "İyiyim" dedi. Herkes bir yandan "Bu kadar mı yani, başka bir şey söylemeyecek misin?" diyordu.

Asya bunları duymuş olacak ki "Sesimi duydunuz işte, daha ne uzatıyorsunuz?" dedi. "Sizin istediğiniz benim sesimi duymak mı yoksa bizi buradan bir an önce çıkarmak mı?"

Asya daha fazla konuşmayacağına dair işaret ettikten sonra Duru geri çekildi. Hepsi kendi aralarında bir diyaloga girmişlerdi. Hepsi de kendi aralarında birbirleriyle çatışıyorlardı.

"Bari şu ses tuşunu kapatın da öyle edin kavganızı, başım ağrıdı burada" dedi Duru. "Bu ne Asya kavgası ya? İnsan bir benim için de kavga ederdi."

Duru söylenirken kapının üstünde küçük pencere gibi olan demir parmaklıklı alan açıldı. Mustafa'nın adamlarından biriydi gelen. Kaşlarını çatmış bir şekilde onları süzdü.

"Kiminle konuşuyorsunuz siz?" dedi çatallı sesiyle.

İkisi de ne diyeceklerini bilemezken Asya atıldı. Duru'yu göstererek "Bu deli, kendi kendine konuşuyor sürekli. Ben bir aydır buradayım, gördün mü hiç benim konuştuğumu? Bu daha önce akıl hastanesinde yattı o yüzden kendi kendine konuşuyor böyle" dedi.

Duru yalnızca "Ne?" diye fısıldadı. Kulaklığın arkasındaki herkes kahkaha atmaya başladı.

Adam önce Duru'yu süzdü tek kaşını kaldırarak. "Belli belli, baksana şunun yüzüne. Nereden çıkmış belli oluyor."

Duru bir kez daha "Ne?" dedi. Adam bu sırada pencere gibi olan yeri kapatıp gitmişti.

"Yok ama artık Asya, beni deli yaptın hemen."

"Öyle değil misin?" dedi Asya gülerek.

"Sahiden de öyle miyim?"