Senin Gibi

14. Bölüm

       Keyifli okumalar dilerim.

Filmi izledikten sorna vakit epey geç olmuştu yaltaklarımıza yattık.

Ama hâlâ haberdeki bebeği düşünüyordum. O bebekti çok iyi hatırlıyorum. Yüzündeki o ben ve sağ kaşındaki çizik. Bunları düşünemem gerek deyip uykuya daldım.

"Kızım sen mi geldin?"

"Anne seni çok özledim."

"Bende yavrum. Ama şimdi benim gitmem gerek."

"Neden anne? Ben daha yeni geldim."

"Çok geç kaldın hayatım."

Arkasından bir çocuk cıktı beyazlar içinden. Yüzündeki ben direk gözüme çarptı o çocuk yatağımdaki çocuktu ama büyümüştü.

"Bak bu Ömür."

"Ömür kim anne?"

"O benim oğlum. Onun ömrü uzun olsun diye adını böyle koydum."

Yanıma yaklaştı. Uzun bir zaman sonra sarıldım ona. Ne kadar özlediğimi anlatamaz hiç bir kelime. Uçuyordum adeta onunla. Gözlerimden akan yaşları umursamıyordum. Sonra beni bıraktı huzur dolu gözleriyle bana baktı

"Seni çok seviyorum canım kızım."

"Bende seni çok seviyorum annecim. Ama. Neye geç kaldım?"

Sonra bir anda annemin gözleri kızarmaya başladı. Bir yandan ağlıyor bir yandan elleri kanıyordu. Annemin elleri kanıyordu.

Anne ne oldu? İyi misin anne?"

"Geçicek geçicek geçicek..."

"Anne neler oluyor?"

"Her şey yalan. Her şey yalan. Olmadı olmadı olmadı..."

"Anne!"

"Sakin ol anne sakin ol ben burdayım biz iyiyiz iyi olacağız."

"Geç kaldım. Geç kaldın. Geç kaldık."

Etraf siyahlaşmaya başladı. Annem ve benim etrafıma duvarlar örülmeye başladı ve o çocuk dışarda kaldı.

"Anne ben burda kaldım anne."

"Oma yardım et."

"Ona yardım et..."

"Ona yardım et Şeyma."

"Bana yardım et Miray."

Etrafıma bakınıyorum ama hiç bir şey yoktu karanlık ve duvarlar hariç hiç bir şey.

"Bana yardım et!"

"Ama annem o iyi değil."

"Ömür'ü koru. Ona bak. Ona bak Miray!

"Ben.Ben burdan çıkamıyorum. Duvarlar var her yerdeler."

"Bana yardım et Miray. Bana yardım et Miray."

Annem birden ayağa kalktı kıyafeti değişmişti. Elleri artık kanamıyordu. Ama yüzü çok değişik duruyordu. Üstünde bembeyaz bir elbise çok güzeldi. Annem harika duruyordu. Yazması gül oyalı.