İyi okumalar dilerim canlarım:3
Ne yapmalıydım? Babam gibi biriyse diye korktum. Ama belki iyi biridir diye arkama dönüp olanları anlattım.
"Babam beni dövüyordu. Bende kaçtım."
"Hmm evin nerde peki?"
Beni eve geri götürecekti belliydi eve tekrar gitmek istemiyordum.
"Eee evim. Evim çok geride kaldı."
"Hmm. O zaman bize geliyorsun."
"Hayır annem kimsenin evine gitme dedi."
Kolumdan tuttu çeke çeke götürüyordu. Bağırıyordum, çırpınıyordum. Ama bırakmadı gece yarısı olmuştu ve sokakta kimse yoktu. Hiç kimse her zamanki gibi. Sonunda büyük bir binanın önüne geldik.
"Burası benim evim bak 4. kat."
"Ohaa çok güzel evin var. Bizim ev çok eskiydi."
Bana bakıp gülümsediğinde ben halâ binaya bakıyordum.
"Hadi girelim o zaman."
"Tamam."
Yanlış yapıyor olabilirmiydim?
Ama neyabilirdim ki zahten gece olmuştu. Asansöre binip 4. kata ulaştığımızda asansörden indik.
Cebimden anahtarı çıkarıp 3. kapıyı açtı binanın içide dışı gibi büyüktü.
"Merhaba hanım. Bak sana misafir getirdim."
Evin içindeki genç kadın amcadan dört beş yaş küçük duruyordu kahverengi sacları ve ela gözleriyle çok güzel bir bayandı.
"Hoş geldin ufaklık."
Deyip bana gülümsediğinde hoş buldum deyip gülümsedim.
"Açımsın?"
Evet açtım hâlen Nursena'gilde yediğim kurabiyelerle duruyordum.
"Evet aslında biraz acım."
Dedim kısık sesle. Ama az değil çok açtım fakat bunu onlara söylemeye çekinmiştim.
"Tamam."
Dedi ve mutfağı gösterdi zaten yemeklerin kokusu evi sarmıştı.
Çorba, pilav ve türlü vardı ocakta.
"Ne yemek istersen ondan koyayım."
"Şeyy çorba alabilirmiyim?"
"Tabiki güzel kızım. Çekinme kendi evindeymişsin gibi ol."
Ama o bilmiyorduki ben evimde daha kötü haldeyim. Bilmiyorduki evde nasıl duyduğumu evde neler olduğunu.
"Tamam öyle olsun abla."
Bu ablayı çok sevdim ve yemeklerinide.
"Teşekkürler çok güzel olmuş ellerine sağlık abla."
"Afiyet olsun canım. Hadi içeri geç."
Başımla onaylayıp oturma odasına geçtim ev baya büyüktü.
Kocaman televizyon güzel ve yeni gri renkli oturma grubu cam ve ahşaptan yapılmış bir masa krem renkli duvardaki karakalem ve renkli anlayamadığım tablolarla bir şahaneydi. En azından bizim eve oranla. Geçip koltuğun tekine oturduğumda konuşma sesleri geldi.
"Onu nerden getirdin?"
"Kaldırımdaydı tek mi bıraksaydım? Evini de bilmiyor yarın götürürüm polise."
Gözlerim dolmaya başlamıştı polisten oldum olası korkmam bir yana tekrar o eve gitmek istemiyordum.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Senin Gibi
Ficção Adolescente"Sus artık! Yeter sus." Musa abide yanıma geldi. Telefonu koltuğa atıp Bahar ablaya döndüm. "Neden beni aldınız? Neden? Ben bir eşya mıyım?." Hıçkırıklar arasında zor konuşuyordum. "Lalinciğim sakin ol." "Sakin falan olamam sizden nedret ediyorum...
