Senin Gibi

Yeni Hayat Yeni Başlangıç

 Lalin ne demek ki ben Miray'ım. Lalin dedi abla Lalin.

      *           *              *             *
Ne kadar ağlasamda sonunda onlarla gitmek zorunda kaldım bir arabaya bindik siyah büyük bir araba.  Ve neredeyse 4-5 saatir. Yoldayız arada mola veriyor benzin alıyorlar su alıyorlar. Banada çikolata almışlar ama yemedim. Nereye gittiğimizi bilmiyorum. O kadar uykum varki artık ağlamaktan şişmiş gözlerimi açık tutamıyorum. Ve sonunda uykunun kollarında buluyorum kendimi. Sanki o zamana kadar hiç uyumamış gibi tatlı geldi o uyku bana. Ne kadar sürdü bilmiyorum ama uyandığımda büyük hatta kocaman bir köprüden geçiyorduk. Kırmızı ışıklarıyla çok güzel duruyordu ama benim aklım halen annemdeydi onu şimdiden özlemeye başladım.

Araba büyük binaların önünde durdu. 20 30 katlı binaları görünce bir an bunaldım. Sonra abla kapımı açıp beni aşağı indirdi.

"Ne vardı bu kadar ağlıcak şuna bak gözlerin şişmiş."

Sonra büyük mavi beyaz bir binaya doğru ilerledik. Artık hiç bir şey  demiyor sadece ne yöne giderlerse takip ediyordum.

Asansöre bindik ve 6. kata çıktık.
Kapının üstünde 22 yazıyordu No:22 abi kapıyı açtı ve içeri girdi ev aşırı büyüktü yeni lüks eşyalar süsler, heykeller ve çizimler duvarları doldurmuş onca tablo.

Eve girip incelerken bir ses geldi.

"Anne hoş geldiniz!"

Belki benden 4 yaş büyük bir erkek çocuğu.

"Hoş bulduk canım oğlum."

Ablayla sarıldıktan sonra bana doğru baktı.

"Anne bu kim niye burda?"

"Ben Mi-"

"O Lalin oğlum bir birinize alışmanız gerek. Artık hep birlikte yaşayacağız."

Yüzü asık şekildebana bakmaya devam ediyordu.

"Peki anne." Dedi sıkkın bir sesle.

Abla içeri geçince geniş koridorda öylece kaldım onunla. Neden hep burda yaşayacağım? Yoksa abla benimde mi annem olmak istiyrodu? Hayır. Benim annem olamaz. Benim annemin yerini kimse tutamaz.

"Pekala çocuk adın Lalin anladık. Neden geldin?"

"Ben gelmedin abla beni zorla getirdi."

"Annem mi?"

"Evet."

"Sende ona anne de bence artık."

"O benim annem değil o senin annen."

"Artık seninde annen Lalin."

"Benim sadece 1 tane annem var ve o Gaziantep'te kaldı tamam mı? Ben nerdeyiz onu bile bilmiyorum o benim annem değil ve olmayacakta."

"Tamam. Sen öyle diyorsan öyledir seninle uğraşamam."

"Bu arada adım Musa. Ve bana abi demek zorundasın senden  yaş olarak büyüğüm."

Parmaklarım hepsini açıp ona doğru tuttum.

"Ya tabi tabi bende büyüğüm zaten 10 yaşındayım ben."

Gülmeye başladı.
"Bende 14 yaşındayım. Noldu ben daha büyüğüm ve sen daha küçüksün büyük değilsin neyse odan ilerde ister git ister otur naparsan yap."

Oturma odasına gitti. Bende onun gösterdiği tarafa gidip bir kapının karşısında durdum. Kapı açtığımda pespembe bir oda karşıladı. Pembe tüllü bir yatak, pembe prensesli bir halı, beyaz bir aynalı dolap, çalışma masası ve odanın ortasında duran kocam bembeyaz bir peluş ayıcık. Direk koşarak ayının üstüne atladım.