Ben Azze karanlıktan gelen bir haysiyetim.
Duygularıma kelepçe vurdum kalbimin en derin hücra köşesine de haps ettiğim sevgim.
Bir zamanlar zihninin duvarlarına haps olmuş küçük kız.
Aklının ona çevirdiği oyunları ve iki dünyanın arasında sıkıştığı...
Gece midir insanı hüzünlendiren, yoksa insan mıdır hüzünlenmek için geceyi bekleyen?
Gece midir seni bana düşündüren yoksa ben miyim seni düşünmek için geceyi bekleyen.
•Özdemir Asaf 🥀
2 Hafta Sonra..
Zaman yanan samanmış geçmek bilmiyordu günlerim evde geçiyordu o günden sonra bok gibi hayatım iyice çığrından çıkmıştı her şey acı veriyordu.
Kalbim üşüyordu ve kendi kalbimin düşmanı da bendim.
Uykularım harap olmuş. Kabuslarım dinmiyordu ve ne yapmam gerektiğini artık bilmiyordum.
O gittiği günden beri bir daha onu görmedim Evet onu kovan bendim ama insan tanımadığı birini nasıl Özler ki.
insan aynaya Baktığı zaman kendini tanıyamaz mı hangi yüzüm bu acı, keder her şey esasında elimizde olan bir şey ama bilmiyorum belki de kendimi kaybettim iyice her şey sarpa sardı nereye gitmeliyim ne yapmalıyım nasıl olmalıyım nasıl davranmalıyım artık hiçbir şey bilmiyorum ve her şeyi akışına bıraktım.
Düşüncelerimden sıyrılıp akşam erken saatte yatağımdan kalkıp saate baktığımda saatin 06.15 olduğunu gördüm banyoya girip temel ihtiyaçlarıma giderdikten sonra mutfağa indim kendime bir kahve alıp balkona çıktım hava soğuktu. Gün ne aydın ne karanlık ama güneş batmıştı huzuru içime aldım.
Çok uzaklara derinlere baktım evimiz manzaralıydı güzeldi balkona çıktığın zaman karşı manzara ormandı. Evet en sevdiğim yer düşünmeye doyamadığım az da olsa sıkıntılarımı ormanın karanlığına bıraktığım bir yer. Sandalyeye oturdum kahvemden bir yudum alıp masaya bıraktım. Ormanı izlemeye koyuldum. Ne kadar orada oturduğumu bilmiyorum uzakları izlerken Ormanın içinde bir hareketlilik olduğunu gördüm hemen ayaklanıp balkonun duvarlarına yaklaştığım zaman karşı Ormanın içinde sanki biri vardı seçemiyordum ama bir erkek Olduğu belliydi kapüşon kafasına geçirmiş yüzünü göremiyordum çünkü arkası dönüktü.
içimden bir ses oraya gitmem gerektiğini söylüyordu ne yapmam gerektiğini bilemedim ama İçimdeki sesi dinlemeye karar verdim ve hemen odama çıkıp üzerime bir kaban giyip spor ayakkabı mı geçirip direk ormana doğru koşmaya başladım. Biraz yakınlaşmaya başladığın zaman hemen ormanın sağ tarafından ağaçların arasına girerek adamı gördüğüm yöne doğru sessizce yürümeye başladım oraya yaklaştığım zaman orada kimsenin olmadığını gördüm ama balkondan seyrettiğimde orada biri mi olduğuna da gayet emindim.
Bunu fazla düşünmeyerek çıkmışken biraz ormanın içinde ilk defa yürüyüş yapmaya karar verdim ormanın derinliklerine doğru yürürken huzuru içime çektim ama bir o kadar da sanki beni huzursuz eden bir şey vardı.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
AZZE
Bir ses duydum sanki bir nefes ensemde arkama döndüğümde hiç kimse yoktu kalbim bir anda hızlıca atmaya başladı etrafıma baktığımda kimse yoktu çok ilerlemiştim evden uzak olmalıydım.
