Aldecantra Series #1: A Love Made in Pampanga

Kabanata 25

“Stay...” He whispered. I can't even move, I'm so nervous, my heart is getting crazier. I don't know what to do anymore.

Napalunok na lamang ako dahil sa kaba na nangingibabaw sa aking buong katawan. “Y-You are so weird, Mr. Zandigiero. Hindi ka naman ganito dati ah?” Matapang kong tanong sa kaniya, but he chuckled.

“I just need someone to hug right now, it makes me calm and happy at the same time.” Sagot niya habang nakayakap pa rin siya sa akin.

Umalis naman siya sa pagkayakap sa akin at tinignan ako sa aking mga mata.

“Thank you.” He told me seriously at lumabas ka agad sa conference room at iniwan ako.

Huh?

Ang weird niya talaga.

Simula nung nag trabaho ako rito, na papansin ko sa mga galaw niya na umiiba na talaga.

Noong katulong niya pa ako, strikto siya at minsan lang naman ngumiti. Pero ngayon na nandito na ako sa kompanya niya ay bigla na lang siyang naging... He becomes a softhearted person.

He's so soft.

Hindi siya naiirita sa tuwing mag kasama kaming dalawa, tapos tumatawa na rin siya, minsan ko na lang din siya nakikitang galit.

What's happening to him?

He's so weird...

Or I like him?

Gusto ko talaga siya.

Dhrake's Point of View

Nang makalabas na ako sa conference room ay hindi ko mapigilang mapangiti kaunti, halos nakalimutan ko na si Huwan dahil sa nangyari kanina, but I don't care about him.

While I was walking papunta sa opisina ko, I suddenly heard my phone rang. So, I answered it.

“Hey, bud, what's up? How is it going?” Theonizie approached me. “Nanggaling dito si Huwan--”

“I already know the whole story, Fitha told us by the way.” He cut me off.
“Anyway, how's your love story? Nag simula na ba?”

Napangisi naman ako nang tanungin niya ’yon sa ’kin. “Nope.” I answered. “You should confess to her.” Theo answered back.

I can still remember her words, “Everything will be fine.” Starting from that, I felt something.

I like her.

And I can still remember kung paano niya kinanta ’yung “Sway” sa mismong harapan ko.

Simula no’ng marinig ko ang boses niya, I never notice that I already fell in love to her.

Fourteen, Clark, Theo, and Yusef, they already know about this. They are pushing me to confess my feelings, but I don't want to.

I fell in love to her dahil isa siyang masipag, na papansin ko ring hindi siya sumusuko para lang sa dalawang kapatid niya.

She's so kind too.

Nilamon pa ako ng konsensiya ko hanggang ngayon dahil sa ginawa ko sa kaniya dati, sinisigawan ko siya dati, minsan naman ay napipikon pa ako.

“Hey, ano na? Umamin ka na oh.” Pagpukaw sa akin ni Theo kaya natauhan ako dahil doon. “Are you scared?” I heard him chuckled. “No, I'm not.” Paglalaban ko naman rito.

“Then, confess now.”

“Bye, marami pa akong gagawin.” And I ended the call.

Sumandal naman ako sa swivel chair ko at sakto naman at bumukas ’yung pinto.

And I saw, Sam.

Kaya umayos ka agad ako ng pag upo nang pumasok siya.

“You okay?” She asked me and I nodded na para bang walang nangyari. Tumayo naman ako at lumapit sa kaniya.

I'm going to tell her about my feelings.

“I want to tell you something.” I started.

She raised her two eyebrows. “Ano ’yon?”

“I...” I was about to tell her that I love her, I liker her pero napahinto kami parehas nang may tumawag sa cellphone niya.

She looked at me na para bang nag papaalam ito na sasagutin niya muna ’yung tawag.

“Answer it.” I told her, tumango naman siya at ngumiti sa akin at lumayo ka unti upang sagutin ’yung tawag na natanggap niya.

I was staring at her lovely face while she's talking to someone.

She's so beautiful...

“Bakit? Anong nangyari?-- S-Saglit, pupunta na ako, saang hospital ba kayo ngayon?”

Kumunot naman ang noo ko dahil sa narinig ko. Hindi ko sinasadyang marinig iyon dahil napalakas ang boses niya.

Nang matapos iyon ay tumingin si Sam sa akin na para bang naiiyak ito.

“Puwede bang umalis muna ako saglit? May pupuntahan ako--”

“I’ll go with you. What happened?” I cut her off. “Si Kira dinala sa hospital...” Mahinang sambit niya sa akin.

Hinawakan ko naman ang kamay niya at sabay kaming lumabas sa opisina ko hanggang sa makarating kami sa elevator at dali-daling pumasok roon.

“What are you doing? Ako lang naman ang pupunt--” I faced her seriously. “I’ll go with you.” I answered.

“Paano ’yung opisina mo--”

I cut her off again, “Don’t mind it.” Sabi ko rito at sakto naman at bumukas na ’yung elevator at ka agad kaming nag lakad sa parking lot hanggang sa marating ko ang sasakyan ko, at sabay kaming pumasok roon.

I asked her kung saang hospital dinala si Kira, sinabi niya naman sa akin ka agad at mabilis naman kaming pumunta roon.

Nang makarating kami roon ay nag mamadali kaming nag tanong kung na saang kuwarto si Kira, nang malaman namin iyon ay mabilis na nag lakad si Sam papunta sa kuwartong iyon.

She's so worried.

She loves her sister so much.

I'm happy for her sisters dahil may ate silang maalaga at mapagmahal.

Nang marating namin ’yung kuwartong iyon ay ka agad na pumasok si Sam, pero nagpa iwan naman ako rito sa labas at sumandal na lamang sa pader.

Bakit nga ba ako sumama sa kaniya kahit marami akong gagawin sa opisina ko?

I'll go with you

I'll go with you

I'll go with you

Those words... Bigla na lang lumabas sa bibig ko, ni hindi ko man lang ’yon napigilan.

Habang na iwan ako rito sa labas at hinihintay si Sam ay may bigla akong naalala.

Ano kaya ang masasabi ni Sam kapag umamin ako sa kaniya?

Mabibigla siguro siya--

The door suddenly opened at lumabas si Sam, umiiyak ito at umupo sa isang upuan na nasa gilid ko.

Tinabihan ko siya at tinignan.

“Are you okay?”

“Mukha ba akong okay?” Sagot niya naman kaya napakagat naman ako sa aking pang ibabang labi. Bakit ko ba sinabi ’yon, tanga ko naman.

“Sobrang t-taas ng l-lagnat ni Kira... Kinakabahan a-ako kasi akala ko may d-dengue na s-siya... Mukhang nagiging pabaya na ako sa k-kanila--”

“Stop saying that. Hindi ka naman pabaya sa kanila, mahal na mahal mo nga sila e. Ginagawa mo lahat para sa kanila.” Inakbayan ko naman siya at hindi ko naman inaasahan na sasandal siya sa balikat ko. “Calm down, everything will be fine...” I told her at tumigil naman siya sa pag iyak.

But I studded when I suddenly felt her... She hugged me... Unexpectedly.

I rubbed her back to make her calm.

It hurts to see her crying.