İşaret parmağı tekrar yukarı çıkarak baş parmağıyla dudağımı yavaşça okşadı.
"Seni öpmeme izin verecek misin?"
Lidya Çağsoy yetimhaneden alındığından beri tek gayesi minnet borcu hissetiği onu kanatları altına alan üvey annesini memnun edebilmekti.
...
Miryam- adlı okuyucumuzun yaptığı kapak çalışması bayıldımm
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Aşkın peki ben çekici görünüyor muyum sana? Bir de bana bak bakalım."
Ortam bir makasla kesilecek gerginliğe kavuşmuşken Aşkın büyük bir rahatlıkla "Her zamanki gibi çok çekicisin kuzen. Eh gerçi bir Lidya olamazsın ama." Dedi ve kollarını kavuşturdu.
Sonat yapmacık bir şekilde gülümsedi. "Yıllar geçti sen değişmedin hâla aynı laubalilik."
Aşkın güldü. "Huyum kurusun."
Daha fazla bu gerginliğe dayanamayacağımı fark ettiğimde yavaşça ayağa kalktım.
"İzninizle tuvalete gitmem gerek." Sandalyeyi ittirip hobi bahçesini yavaşça terk ettim. Rezil olmuş gibi hissediyordum. Umarım annem ve teyzem bu durum yüzünden saçma sapan düşüncelere girmezlerdi.
Bir iki dakika aynada kendimi izleyip boynuma su çarptım, beş dakika şarkı söyleyip telefonla oynadım. Elimde olsa tüm günümü burada geçirirdim fakat bizimkileri daha fazla bekletirsem şüpheye düşüreceğimi bildiğimden kapının kolunu indirip dışarı çıktım. Sağa doğru adım attığımda daha ne olduğunun bilincine varmadan bir el bileğimi sarıp çektiğinde yer ayağımdan kaydı dengemi kaybettim.
Belimi sıkıca tutan eller düşmeme engel olurken başımı kaldırıp ellerin sahibine baktım.
"Noluyor be?"
Sonat kaşlarını çattı.
" 'Noluyor be' mi? Nezaketini evde mi unuttun?"
Kendimi geriye doğru ittirip ellerinden kurtuldum.
"Dur bir bakayım yanımda olacak." Deyip farazi bir şekilde çeplerimi karıştırmış gibi yaptım. "Hah buldum." Yumruk yaptığım elimin orta parmağını çıkarıp suratına doğru kaldırdım. "İşte."
Parmağımın ucunu öptüğünde sinirle elimi çektim. "Git reçetendeki ilaçlarını al gecikmeden. Bipolar atakların başladı heralde."
Gülüp krem rengi duvara yasladı ve bir iki saniye sonra yüzü ciddileşti.
"Aşkınla ne ara bu kadar samimi oldun?"
Nispet yapar gibi elimi saçlarıma götürdüm. Benim sinirimi bozduğu kadar onunda siniri bozulsun istiyordum. "Ah bilmiyor musun? Biz onunla sıra arkadaşıyız."
Yüzündeki tüm kasların gerildiğini fark ettiğimde gülümsedim. İstediğim tepkiyi almıştım.
"Onunla yakın olmayacaksın Lidya."
Gülüşüm kahkahaya dönüşürken "Peki efendim emriniz olur(!) Başka ne istersiniz?" Diye sordum.
