𝗬𝗼𝘂𝗿 𝗴𝗿𝗶𝗲𝘃𝗼𝘂𝘀 𝗩𝗲𝗻𝗴𝗲𝗮𝗻𝗰𝗲 (ALLURING SERIES #4)

Chapter 44

Chapter 44

"Aliyah! Buksan mo itong pintuan ng kotse!"

Umiling ako habang patuloy na umiiyak. Natanaw ko siya sa bintana ng sasakyan habang paulit ulit na sinusubukang buksan ang pintuan, nasa tabi niya si Patricia na inaawat siya sa ginagawa.

I cried my heart out, hoping it would help to lessen the weight inside that I'm feeling. Bakit ganoon? Why is everything isn't working out? Bakit ang daming tutol? Bakit ang daming problema? Gusto lang naman naming maging masaya pero bakit hanggang ngayon hindi parin kami pwede?

"Maam..." my driver is looking at me worriedly.

Suminghap ako. "S-Sa mansion tayo, kuya..."

He look outside dahil siguro nando'n parin si Trivan. I look around at marami ng students ang nakikihalubilo kaya lalo akong naiyak at napahiya. Napahiya ako dahil sa mga nasabi ni Patricia sa 'kin. Her words really affect me, akala ko ay dati lang iyon... pati parin pala ngayon.

"Pero, maam..."

"Sa mansion na tayo, kuya!"

Hindi ko sinasadyang sigawan si kuya, gusto ko lang talagang makaalis dito. I want to find out the truth by my own. Hindi ko parin kasi maintindihan... hindi ko parin maintindihan ang mga nasabi ni Patricia. Bakit parang wala akong alam sa lahat ng nangyare? Am I too depressed?

He nodded quietly bago sundin ang utos ko. Umawang ang labi ko ng muntik pang maaksidente si Trivan dahil sa biglaan pagandar ng kotse. I want to go back to ask him if he's okay but I don't have the face to show right now.

Tumigil narin ako sa pagiyak ng makarating kami sa mansion pero yung bigat sa dibdib ko ay hindi parin naiibsan. Akala ko ay magiging okay na lahat. Okay na kami ni Trivan but the truth is really slapping us so hard na kahit sa anong paraan ay may hadlang, may makekealam at may magpapahiwalay sa 'ming dalawa.

I get outside of the car at pabagsak iyong sinarado. I was so mad right now, iyon na ang nararamdaman ko. Alam kong may isang tao na ayaw na ayaw kaming magkatuluyan. She will do everything just to make us apart. If only I knew that there's something happening way back... if only I can turn back the time... I will make this all right.

At, sa oras na malaman kong may kinalaman siya rito... I will never forget her. I'm so tired from trying to follow her footsteps na sa umpisa pa lang ay ayaw ko na. Pagod na akong maging kawawa. Pagod na akong magtiwala. At, pagod na pagod na akong malaman kung bakit ayaw niyang maging masaya ako.

"Suzein!" gulat na tawag ni manang.

I hugged her so tight. She hug me back. She's old now pero nagtatrabaho parin siya ngayon. I offered her a house way back pero ayaw niya at gusto niya paring magtrabaho. Nagaalala na nga ako pero wala naman akong magagawa. I really respect her, siya kasi yung tumayong ina sa 'kin nung wala si mommy.

Kumalas na ako. "Where's mommy?"

"Pauwi na iyon..." she look at me confused. "Bakit? Anong nangyare?"

I shook my head. "May hinahanap lang ako, manang..."

"Ano naman iyon?"

"Ako na po ang maghahanap."

She nodded kaya dumiretso na ako sa taas. May appointment si daddy ngayon sa hospital and baka sumama si mommy at pauwi narin silang dalawa that's why I need to make this quick.