Chapter 46

1K 19 3
                                        

Chapter 46



"I'm sorry... I'm sorry for leaving you alone..." he reach for my hand and cried there. "P-Pinangako ko sa sarili ko na sa oras na bumalik ka sa 'kin ay hindi na ulit kita hahayaan na magisa..."



I watch him as he cried on my hand. He's holding it so tight, like he's so scared na mawala ulit ako sakaniya. Nanginginig ang balikat niya habang humihingi ng tawad. I heard the part of his story and I know parehas lang kaming nasaktan.



I look outside the window and it's already midnight. Ang bilis ng oras and I wanted to stop the time right now. Gusto ko kami muna. Yung walang gulo at walang pipigil sa gusto naming gawin. Can we just run away from all of these?



"Triv... s-stop crying..." I whispered and comb his wet hair because of the sweat.




He look up at me with his watery eyes before he pulled me closer for a tight hug. He buried his face on my neck and cried harder. I burst in tears while caressing his back.



"I-I'm sorry..." his crying voice tighten some part of my heart. "I'm sorry... h-hindi ko matanggap lahat ng pinagdaanan mo nung wala ako. I shouldn't had left you! Galit na galit ako sa sarili ko! I can't imagine you going through all this pain while I'm away... I'm sorry... Ali... I'm sorry..."



"N-Nasaktan din kita..." humihikbi kong sabi.



"Pero, mas nasaktan kita! Iniwan kita kahit alam kong nahihirapan ka kapag nandyan ang mommy mo. K-Kung hindi kita iniwan... hindi ka sana uma-attend ng sessions! Hindi ka sana na-depressed! Kasalanan ko 'to! Kasalanan ko itong lahat! Sana pinakinggan kita! Sana tinatag ko ang sarili ko sa panahon na pagod na pagod na ako!"




"I'm sorry too... dahil napagod din ako. I shouldn't had listen to my mom. Sana hindi ko siya hinayaan na kontrolin ang buhay ko! I should make myself strong pero hindi... hindi ko parin kaya... I'm such a weak..." I bit my lowerlip while tears falls in my cheeks like waterfalls. "I-I'm so weak... ikaw lang din kasi ang lakas ko... pero wala ka nung mga panahon na 'yon kaya... n-nahirapan ako..."



Kinalas niya ang yakap sa 'kin bago hawakan ng dalawang kamay niya ang pisnge ko. We stare at each other as I wipe his tears away. I can see the pain in his eyes while watching me. I gave him a small painful smile. A tear fell in his eyes again kaya lalong nawasak ang dibdib ko.



Parehas lang kaming nasaktan. Pinaglaruan nila ang nararamdaman namin. There's no problem between us tanging ang mga tao na nasa paligid lang namin ang meron. Both of our families dislike our relationship because of the past. Pero, pa 'no? We love each other. Kaya ba talaga namin saktan ang isa't isa?



"Ano na ang gagawin natin ngayon?" I ask him. "We know our parent's past... ayaw sa 'kin nung nanay mo and probably pati ngayon... ayaw rin ni mommy sa relasyon natin. T-Triv... I'm tired of running away... I'm tired of hiding my feelings for you to everyone... I'm so tired of keeping you as my secret..."



He wipe my tears away. "Don't worry, ilalayo kita sa mommy mo..."



I look up at him with my hopeful eyes. "Huh? But, how?"



"Wala naman na silang magagawa kapag pinakasalan kita."



"W-What?!" gulat na tanong ko.



He smiled. "Hindi ba pinangako ko sa 'yo na papakasalan kita?"



I nodded. "Pero, baka si mommy..."



"Ali, gusto kong huwag na natin silang isipin, huwag na natin isipin lahat ng sasabihin nila. We should think about our relationship more often now. We shouldn't care about what they think. Past nila iyon at hindi tayo tutulad sakanila. We would break that curse as long as we're together."



𝗬𝗼𝘂𝗿 𝗴𝗿𝗶𝗲𝘃𝗼𝘂𝘀 𝗩𝗲𝗻𝗴𝗲𝗮𝗻𝗰𝗲 (ALLURING SERIES #4)Where stories live. Discover now