Kollarını belime sardığında, boşta kalan kollarımı sırtına kapatmıştım. Kokusu çok güzeldi, böyle hafif gibiydi ama sanki iz bırakmak ister gibi içime işliyordu.
Saçlarıma gömülü yüzünü görmek istedim, derince nefeslendiğini duymuştum. Kulağıma eği...
Lütfen vote ve yorum bırakın, istek olmadığı sürece bölüm yazma enerjim gidiyor.
Çokça sevgi...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Kafamdakileri atmam lazım
Kafamdakileri toplamam lazım
Koş ve ona sarıl
Kaç ondan uzaklaştır kendini, ölmesine engel ol
Kafamda dönen sesler bana gülümseyerek bakan Ayaz'ın yüzünü gözümde bulanıklaştırıyordu.
Beynim aniden döndüğünde gözlerim kararmıştı ama tutunamamıştım. Tok bir sesi ve belimdeki baskıyı net bir şekilde hatırlıyordum.
Kabus değil gerçek gibiydi, benimle evleneceği için ölemezdi , ölmemeliydi.
Peki, bu teorim yıllar önce garip bir şekilde aklıma düşmüştü. annenemin ölümünde.
Herşey net bir şekilde olmasa da kafamda toparlayabiliyordum. Ben küçükken hiç rüya görmemiş bir çocuktum. Anlatacak bir kabusum veya rüyam küçükken bende hiçbir travma yaratmamıştı. Ta ki... daha lise birinci sınıftaydım. Okuldan geldikten sonra anneannemi arayarak halini hatrını sormuştum, bunu günlük olarak yapardım çünkü hayatımda en değer verdiğim insanlardan biriyidi anneannem. Aradıktan dakikalar sonra uykuya daldım, okuldan geldikten sonra uyumak çok adetim değildi ama garip bir şekilde bilincim kapanmıştı...
"Anneanne,anneanne"
Koşuyordum, beyaz elbisem çamurlara sürünüyor uzun ağaçlar gölgesini bedenime hizalıyordu. Bilmediğim bir yerdeydim , garip bir şekilde durmadan koşuyordum, nefesim hızlanıyor, ağır adımlar atıyorum. Ama gene de konumunu bozmadan koşuyorum, belki dakikalar belki saatler süre koşumun ardından soğuk ürpertici bir hava tüylerimi diken diken ediyordu.
Kahverengi dalgalı saçlarım aniden gözüme geliyor, fakat göremiyordum , en ufak bir iğne tanesi kadar bile göremiyordum. Ellerim iri dalgaları gözümden çektiği an beyaz bir beton görüyorum, bembeyaz isimsiz bir taş, bir mezar, belki bir anıt.
Yakınlaşmak istemiyorum ama ayaklarım itaatsizlik yapıyor, düzensiz nefeslerim hislerime ortak oluyor...
Az önceki bağırışlarım kulaklarıma fısıltı halinde doluyor...
"A-anneanne, anneanne"
Bir şarkı melodisi gibi çıkan sesime engel olmak istiyorum ama dur durak bilmeden fısıldıyorum, kalbim ağzımda atıyor.
"Mahperi..."
Sese döndüğümde fısıltılarım artıyor, kendime hatırlatmak ister gibi yüzünü aklıma kaydetmek ister gibi çehresinin dört bir yanını dolanıyor gözlerim.
