Süveyda (+18)

Bölüm 10-Savaş

Selamlar.

Yas nedeniyle atacağım bölümler biraz gecikti bu hafta birkaç gün aralıkla iki bölüm gelebilir

Dikkatle ve sağlıcakla kalın...

Umarım beğenirsiniz

Keyifli okumalar...

✨🌌✨

Kot elbisemi giyip saçlarımı elimle arkaya doğru taradım. Misafirliğe gittiğimiz kişi her kimse, annemgil gittiğimiz kişiye baya özenmişlerdi. Boynumu iki yana kütletip telefonu elime aldım. Uzun zamandır kızlarla buluşmamıştık neler yaptıklarını merak ediyordum açıkçası. En yakın zamanda bir buluşma organize edip herşeyi gözden geçirmek istiyordum.

"Periii! Çıkıyoruz" Annemin sesiyle çantamı koluma takıp telefonu da diğer elime aldım ve merdivenlerden sekerek inmeye başladım. Annemle merdivenlerde göz göze gelince sorgular biçimde gözlerime bakıyordu. "Sen bu aralar pek bi özenlisin" kolunu yasladığı merdiven başlığından çekip düzeldi. "Kız biri mi var hayatında" soruyu sorarken sanki ağzı kulaklarına varırcasına gülüyordu.

"Cık cık cık anne napıyorsun öyle sorguya tutar gibi" yok demek istememiştim, şimdi Ayaz'ın kulağına falan giderdi boş yere tartışma çıkartmamalıydım.

Babamın seslenmesiyle annemin sözü yarım kaldı, hızlıca kapının önüne koşup babamın yanaklarına birer öpücük kondurdum ve arabanın arka koltuğuna oturdum.

Gözlerim sürekli anlamsızca telefonuma gidiyordu. Sanki her an göreve gidebilirmiş her an onu kaybedebilirmişim gibi yüreğim evden uzaklaştığımız da ağzımda çarpıyordu.

Acaba aramızdaki yaş farkına birşey derlermiydi. Mahallelinin ağzını kapatamayacağımız belliydi ikimiz buralardan gidebilirmiydik. Uff neler düşünüyordum ben öyle daha evlenmedik aile üyelerine söylemedik nişanlı bile değiliz üstelik!

"Kızım geldik" Annemin kolumu oymasıyla hızlıca kapıyı açıp indim.

Hayır ya hayır! Cidden mi Sevim'e gelmiş olamayız. Babasının hasta olduğunu biliyordum ama! Sormak aklıma gelmemişti ah akılsız kafam.

Babam hafifçe kapıyı çaldığında yakasını düzelten abimin arkasında bekliyordum bende. Sevim'in annesi kapıyı açtığında bizimkiler yavaşça içeri girmeye başladı. Kapıdan adımımı eve attığım an önüme terlik adeta fırlatırcasına atıldı. Gerilen yüzüm bir hışımla havaya kalktı. Adeta ateş saçan iki çift gözle karşılaştım. Sevim'in önüme attığı terlikleri ayağımla ittirip içeri girdim. Bizimkiler yerleşmişti.

Uzun bir sessizlik sonrası telefonuma gelen bildirimle ekranı açıp baktım. Ayaz'dan gelmişti. Ellerim titrerken şifreyi hızlıca girip mesajlara tıkladım.

Ayaz

O:Nerdesin? Işıkların yanmıyor.

Derince nefes verdim.

Siz:Sevim'lerdeyiz.

O:Hayırdır?

Siz:Hasta ziyareti.

O:Bizim bi iş vardı.

Masada yaptıklarına ve sonra devam edemediğinden bahsediyordu yanaklarıma ani bir ısı hücum etmişti. Ellerimi yelpaze niyetine yüzüme sallarken Tayfun ile göz göze geldim. Dudağının yarısı havaya kalkmış bedenime bakarken bir anlığına midemdeki safra yukarı çıktı.

"Sizin oğlan ne zaman evlenecek Nazife"

Abim için sorulmuştu bu soru, yüksek ihtimalle Sevim için şimdiki seçenek abim olmuştu. Nefesimi verdiğimde annemde abime şöyle bir bakmıştı.