သည်းညှာကိုအိမ်ပြန်လိုက်ပို့တဲ့လမ်းတစ်လျှောက်အပြင်ကိုသာငေးနေတဲ့သည်းညှာကသူ့ကိုမုန်းသွားလေသလား
"သည်းညှာ အိမ်ရောက်ပြီ သည်း......"
အိမ်ရောက်ရောက်ချင်း သည်းညှာကစကားပင်ဆုံးအောင်နားမထောင်ကားပေါ်ကဆင်းကာအိမ်ထဲဝင်သွားတယ်
"ဟူးးးးး~~~"
"ရိပေါ်ဘာဖြစ်လာတာလည်း"
"ဟင့်အင်း"
ရိပေါ်က အေးစက်စက်ပုံစံနဲ့ပြီးတော့မျက်နှာလည်းမကောင်းသည်မို့ရှင်းချန်မေးလိုက်ခြင်းပင် ရှောင်ကျန့်နဲ့တစ်ခုခုများဖြစ်လာခဲ့လား
ရိပေါ် ရှင်းချန် စကားကိုဆက်နားမထောင်ဘဲ အခန်းထဲဝင်လာလိုက်တယ် တံခါးကိုပိတ်ကာ
"ဟင့်~~~မောင်ကမယုံဘူး ငါ့ကို အီးးးးး"
"ဟင့်အင့် အီးးးဟင့်~~~~~
အခန်းထဲမှာရိပေါ်တစ်ယောက်တည်းမို့မျက်ရည်တွေကိုလွတ်လပ်စွာကျဆင်းခိုင်းလိုက်တယ်
တခြားတစ်ဖက်တွင်လည်းအရက်တွေသောက်နေတဲ့ကောင်လေးတစ်ယောက်ရှိလေတယ်
"လွတ်ပေး ဘာလို့ဖမ်းထားတာလည်း "
"အကိုကြီးခေါ်နေလည်း သူကလာဖွင့်ပေးမှာမဟုတ်ဘူး "
"ဘာလို့ မင်းတို့ငါတို့ကိုဖမ်းထားရတာလည်း မင်းတို့ကိုကောလိုက်ရှာတဲ့သူတွေမရှိဘူးလား"
တဖက်ကကောင်လေးကခေါင်းသာခါပြတယ် ဒီအခန်းကြီးထဲမှာ ဖန်ရှင်းတစ်ယောက်ပိတ်မိတာနှစ်ရက်ရှိပြီ သူ့လိုပိတ်မိနေတာယောကျာ်းလေးတစ်ယောက်နဲ့မိန်းခလေးနှစ်ယောက်
"ဘာလို့ဖမ်းတာလည်းတော့ကျနော်လည်းမသိဘူး ဒါမယ့် သူကရူးနေသလိုပဲ"
"ဟမ်"
"ဟုတ်တယ်သူကတစ်ခါတစ်ခါ ကြည့်တတ်နားထောင်တတ်တဲ့ပြဇာတ်တစ်ခုရှိတယ် အဲ့ဒါက ကောင်မလေးတွေပြန်ပေးဆွဲပြီးလက်ထပ်တာလေ phycho ဖြစ်နေတာပေါ့
"ဖမ်းထားတဲ့သူတွေကိုလည်းကြည့်လိုက်ဦးရုပ်မဆိုးရင်တောင်သူ့ဟာသူချောတဲ့သူတွေကြီးလေဗျာ ပြီးတော့သူကြည့်နေတဲ့ဟာတွေထဲကလို လုပ်မှာတော့မဟုတ်ဘူးမလား ခုနှစ်ယောက်ပြည့်ရင်လက်ထပ်တာလေကျနော်ကတော့ဒီကထွက်ချင်ပြီ""
YOU ARE READING
ဟေးနန်နယ်မှချစ်ပုံပြင်
Fanfictionမြို့ကနေတာဝန်နဲ့ရောက်လာတဲ့ ဆရာလေးဝမ်နဲ့လူဆိုးလေးရှောင်းတို့ရဲ့ချစ်ဇာတ်လမ်း
