"သည်းညှာ ဒီမှာနေခဲ့မလား"
"အထဲလိုက်မယ်"
"အင်းပါ "
"ပြီးတော့ သည်းညှာသည်းညှာနဲ့မခေါ်စမ်းပါနဲ့ တခြားသူတွေတစ်မျိုးထင်ကုန်ဦးမယ်"
"ထင်ထင်ပေါ့ "
"မင်း!"
"မောင်လို့ခေါ်ပါဆိုကွာ "
"..........."
ရိုပေါ်ရှောင်ကျန့်ကိုမနိုင်ဘူးဆိုတဲ့အကြည့်ဖြင့်ကြည့်ပေးလိုက်သည်
"ဝန်းနင်ဘာမသင်္ကာတာတွေ့လည်း"
"မတွေ့ဘူး "
"ဟုတ်လား "
"ကျန်းချန်အဲ့ဘက်ကရော"
"မတွေ့ပါဘူး မင်းဘက်ကရော အခြေနေ"
"ဒီတိုင်းပဲ "
"ဘယ်လိုလုပ်ရမလဲ ဒီမှာမရှိဘူး"
"ဟုတ်လို့လား"
"အင်းးးးးးးးးး"
နေရာစုံပတ်ရှာပေမယ့်ပေ့ပေ့အရိပ်ရောင်တောင်မတွေ့တာမို့လို့ အိမ်သို့သာပြန်လာခဲ့တယ်
"သည်းညှာ ကျုပ်အလုပ်ရှိလို့နယ်စပ်ခဏသွားရမယ် အဲ့တာညကျရင်အပြင်တွေမထွက်ပါနဲ့အဖော်မပါဘဲတစ်ယောက်တည်းမသွားနဲ့"
"အင်း ငါကလေးမဟုတ်တော့ဘူး "
"ကလေးမဟုတ်လို့ပြောနေရတာ "
ရှောင်ကျန့်ပြန်သွားတော့မှရေမိုးချိုးအဝတ်လဲကာ ရှင်းချန်တို့နဲ့အတူ စကားပြောနေလိုက်တယ်
"ဘယ်လိုလဲ ရိပေါ် "
"ဟူး မတွေ့ပါဘူး ငါစိတ်ထဲတော့အဲ့အိမ်ကြီးနားမှာပဲလို့ခံစားရတယ် "
"ပိုက်ဆံတွေပါတွေလိုချင်လို့ပြန်ပေးဆွဲသွားတာဆိုရင်ဒီချိန်ဆိုဆက်သွယ်လောက်ပြီမလား"
"ဟုတယ် ဖန်ရှင်း "
"မင်းလည်းအရမ်းကြီး ဖိအားမပေးပါနဲ့"
"အင်း "
"နားတော့လေမနက် ကျောင်းသွားရဦးမှာ"
"အာ့ဆိုငါသွားအိပ်တော့မယ်"
"အင်း "
အိပ်မယ်ဆိုပြီးသာ အခန်းထဲဝင်လာခဲ့တာ တကယ်တော့ လူကအိပ်လို့မရဘူး အဲ့နေရာကိုထပ်သွားကြည့်ချင်စိတ်ကတဖွားဖွား ဒီလိုနဲ့အတွေးများနေတာကြောင့်တစ်ညလုံးနီးပါးမအိပ်ဖြစ်ခဲ့ဘူး
YOU ARE READING
ဟေးနန်နယ်မှချစ်ပုံပြင်
Fanfictionမြို့ကနေတာဝန်နဲ့ရောက်လာတဲ့ ဆရာလေးဝမ်နဲ့လူဆိုးလေးရှောင်းတို့ရဲ့ချစ်ဇာတ်လမ်း
