"ရိပေါ်လိုက်မသွားနဲ့ "
"မင်းကများ " ခွက်!!ခွက် !!!
ဖန်ရှင်းကရိပေါ်ကိုလှမ်းတားနေတုန်းဖန်ရှင်းဘေးမှာရှိတဲ့ မျက်နှာဖုံးရဲ့ လူရုံကထထိုးတယ်
"မလုပ်ပါနဲ့ ရှင်းလေးကိုတောင်းပန်ပါတယ်"
"တော်တော့သူတို့က ခေါ်သွား"
"ဟင် ~လွတ်ပေးမှာဆို "
"ခင်များလေးက ကျုပ်အလိုလိုက်နိုင်ရင်ပေါ့ လေ"
"ခင်များး"
"သွားသူတို့ကို ဟိုဘက်မှာ ကြိုးတုတ်ထားလိုက် အိမ်ထဲ ဘယ်သူမှဝင်မလာစေနဲ့"
"မင်းလေးကကိုယ်ပေးတဲ့ဝတ်စုံလေးနဲ့တကယ်လိုက်တယ် "
"ဒီနေရာကစပြီး ကိုယ်ကမင်းရဲ့မျက်လုံးကိုစည်းထားပေးမယ် "
ပြောပြီးနောက်မျက်လုံးပေါ်ကျရောက်လာတဲ့ ပဝါအမဲတစ်ခု စည်းပြီးနောက် သူခေါ်သွားတာက အခန်းကြီးတစ်ခုထင်တယ်
"ခင်များဘာလုပ်မလို့လဲ"
"ကိုယ့်သတို့သမီးကိုဘာလုပ်မယ်ထင်လဲ"
"ခင်များ မယုတ်မာနဲ့"
"သိပ်လှတယ် တွေ့ဖူးခဲ့သမျှဘယ်သူနဲ့မတူတဲ့ အလှတရားနဲ့မင်းကလှတာ"
စကားတပြောပြောနဲ့ရှေ့ကိုတလှမ်းချင်းတိုးလာသူ ပတ်ဝန်းကျင်ကိုမမြင်ရတာမို့တစမ်းစမ်းနဲ့သူက အမှောင်ထဲပိတ်မိနေတယ် ရုတ်တရက်လက်တွေအေးစက်နေသလိုခံစားလိုက်ရတယ်
"ဘာတွေတပ်လိုက်တာလည်း"
"သံကြိုးလေးတွေပါကွာ ထွက်ပြေးမှာစိုးလို့ "
သူ့လက်တွေခြေထောက်တွေ ကိုသံကြိုးနဲ့တွဲချည်ထားတာတယ် ပြီးတဲ့နောက် သည်စကားကိုဆိုတယ်
YOU ARE READING
ဟေးနန်နယ်မှချစ်ပုံပြင်
Fanfictionမြို့ကနေတာဝန်နဲ့ရောက်လာတဲ့ ဆရာလေးဝမ်နဲ့လူဆိုးလေးရှောင်းတို့ရဲ့ချစ်ဇာတ်လမ်း