"ဟင် ~~ဒါက ပေ့ပေ့ စာအုပ် "
စာအုပ်လေးကောက်ကိုင်ကာ ရပ်နေသောနေရာ၏အထဲကိုကြည့်နေမိတယ် ပေ့ပေ့များအဲ့တောထဲမှာရှိနေမလားပေါ့
"သည်းညှာ"
"ဟင် "
အနောက်သို့လှည့်မိသောအခါ
"ရှောင်ကျန့်"
"ဒီကိုတစ်ယောက်တည်းဘာလာလုပ်တာလည်း"
"ဟို~~~~"
"အခုပြန်မယ်ခဏနေမိုးချုပ်တော့မှာ"
"ဒါကပေ့ပေ့စာအုပ်လေး ဒီမှာတွေ့တာဆိုတော့ ဒီနားမှာပဲဖြစ်မှာသွားရှာမလို့ "
ရိပေါ်စကားအဆုံးရှောင်ကျန့်ကမျက်မှောင်ကျုံ့ကာကြည့်နေမိတယ်
"အန္တာရယ်များတာကိုဘာလို့တစ်ယောက်တည်းလာရတာလည်း"
".............."
"အခုပြန်မယ် မနက်မှလာတော့"
"ဟင်းး"
ဒီလိုနဲ့သူတို့ပြန်ခဲ့ကြတယ် ရှောင်းကျန့်ကအခုတစ်မျိုးဖြစ်နေပါလိမ့်ဆိုတဲ့အတွေးကလည်းဝင်မိတယ်တစ်ဆက်တည်းသူကငါဒီမှာရှိတာဘယ်လိုသိလဲမသိဘူး
ရှောင်ကျန့်စိတ်ဆိုးရပါတယ် သူ့ဟာသူလုပ်ချင်ရာလုပ်တတ်တဲ့သည်းညှာကအတော်ဆိုးပါတယ်
Cctvမှာတွေ့လိုက်တုန်းကရင်ထဲတကယ်ထိတ်လန့်သွားခဲ့ရတာ နယ်မြေတစ်ခုလုံးက အဘိုးပိုင်တဲ့စိုက်ခင်းနယ်မြေနားတွေမှာ Cctv
တပ်ထားခဲ့တာ အဘိုးက နယ်မြေလုံခြုံဖို့မြို့တော်ဝန်ရာထူး ကမနှုတ်ထွက်ခင်ကတည်းကလုပ်ထားတာဖြစ်သည်
တရားခံကပေ့ပေ့ကိုဒီနားကလက်ဖက်ခင်းကနေ
ဖမ်းခေါ်သွားတာ CCTV ကနေတွေ့လိုက်ပါတယ် ဒါမယ့်မပြောဘူး ဘယ်သူမှန်းသေချာမသိသေးပေမယ့် ဒီတောစပ်နားမှာပျောက်သွားခဲ့တာ သူ့ဟာသူရှာဖို့တေးထားတယ်
ဒီနားတစ်ဝိုက်က cctvတွေကိုကြည့်နေတုန်း သည်းညှာကိုတွေ့လို့အပြေးလာခဲ့ရာတာ
"ရှောင်ကျန့် ......တောင်းပန်ပါတယ်"
"............."
"ငါ့ကြောင့်အနှောက်အယှက်ဖြစ်ရပြီ"
"သည်းညှာကဆိုးလိုက်တာ အဲ့လိုမဖြစ်ခင်ကတည်းက ကျုပ်ကို ပြောရမှာလေသွားမယ်လိုက်ခဲ့ပေးဆိုပြီးပြောရမှာလေ"
YOU ARE READING
ဟေးနန်နယ်မှချစ်ပုံပြင်
Fanfictionမြို့ကနေတာဝန်နဲ့ရောက်လာတဲ့ ဆရာလေးဝမ်နဲ့လူဆိုးလေးရှောင်းတို့ရဲ့ချစ်ဇာတ်လမ်း
