"သားသား စားေကာင္းလား..."
မာမီ့ကို သား ေခါင္းေလးညိတ္ျပလိုက္သည္။ ၁၂ႏွစ္သားအရြယ္ျဖစ္သည့္သားကမနက္စာဆိုၾကက္ဥေလးေတြနဲ႔လုပ္ထားသည့္မုန႔္မ်ားကိုႀကိဳက္ပါသည္။
အခုေတာင္ပန္းကန္ျပားထဲကမက်က္တက်က္ ေၾကာ္ထားတဲ့ၾကက္ဥအႏွစ္ေလးကိုေခါင္းငုံ႔ၿပီးခၽြန္တက္ေနသည့္ႏွုတ္ခမ္းထိပ္ေလးမ်ားနဲ႔ထိုးစားလို႔ေနပါၿပီ။ၾကက္ဥႏွစ္လုံးကုန္သြားေတာ့ပါပါးရဲ့ပန္းကန္ ထဲကၾကက္ဥေၾကာ္ေလးမ်ားကိုမ်က္ေစာင္းထိုးလိုက္ပါသည္။ရိပ္စားမိသည့္ပါပါးကၾကက္ဥေၾကာ္ေလးထည့္ေပးဖို႔လုပ္ေတာ့...
"ကို...သားသားကို ၾကက္ဥေတြထပ္မထည့္ေပးနဲ႔ေတာ့ မၽွမၽွတတရွိေအာင္ ေပါင္မုန႔္ေလးနဲ႔ႏြားနို႔ေလးလည္းေသာက္ခိုင္းရမယ္ေလ..."
မာမီဝင္တားလိုက္ေတာ့ သားမေပ်ာ္ေတာ့ပါ။အေရွ႕သို႔ထိုးေပးလာသည့္ႏြားနို႔ေလးကိုတစ္ငုံသာေသာက္လိုက္ရင္းၿမိဳမခ်ဘဲပါးစပ္ထဲငုံထားလိုက္ေတာ့သည္။ဒါဟာလည္းဆႏၵျပနည္းတစ္မ်ိဳးျဖစ္ပါသည္။ၾကက္ဥေၾကာ္ေလးေနာက္တစ္လုံးေရာက္လာမွငုံထားတဲ့ႏြားနို႔ေလးမ်ားကိုၿမိဳခ်လိုက္ေတာ့၏။
"သားသားေရ သြက္သြက္စား...သားသားရဲ့ပါပါးအလုပ္မမီဘဲေနဦးမယ္..."
မာမီေျပာေတာ့ဝါးလက္စမ်ားကို ဒီတိုင္းၿမိဳခ်လိုက္ပါသည္။ လက္မွာေပေနသည့္မုန႔္အစအနေတြကိုအကၤ်ီနဲ႔သုတ္ဖို႔လုပ္ေတာ့မာမီကလက္ကိုလွမ္းတားလိုက္ပါသည္။ ပုရြက္ဆိတ္ကိုက္ခံရလိမ့္မည္လို႔လည္းေျပာပါ၏။ အဲ့တာေၾကာင့္လက္သုတ္ပုဝါနဲ႔ပဲသုတ္လိုက္ၿပီးပါပါးကိုၾကည့္လိုက္ပါသည္။
"ပါပါး..."
"ေျပာ သားသား..."
"သား ေက်ာင္းကားစီးခ်င္တယ္..."
"ဘာျဖစ္လို႔လဲ သားသား...ပါပါးအလုပ္မသြားခင္အျမဲတမ္းဝင္ပို႔ေပးေနက်ကို..."
ပါပါးျပန္ေျဖျခင္းမဟုတ္ပါ။ မာမီေမးလိုက္ျခင္းျဖစ္ပါသည္။
"သားက သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ေက်ာင္းကားစီးခ်င္တာ..."
"အင္းပါ ေနာက္လက်ရင္ ပါပါးစီစဥ္ေပးမယ္..."
"ကို..."
မာမီဝင္ေျပာဖို႔လုပ္ေတာ့ ပါပါးကတားလိုက္ပါသည္။သားကို အေပၚတက္ခိုင္းၿပီးေက်ာင္းဝတ္စုံသြားလဲခိုင္းပါ၏။
"ကို...သားကို အရမ္းအလိုလိုက္တယ္ေနာ္..."
"သားသားလည္း သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါးသြားခ်င္လို႔ေနမွာေပါ့ ကိုယ္လိုက္ပို႔ေနတာမူႀကိဳကတည္းကေန ဒီအရြယ္ထိဆိုေတာ့ပ်င္းေနရွာမွာေပါ့..."
"ဒါေပမယ့္လည္း က္ို..."
ေရွာင္းမားက အလိုမက်စြာေျပာလာေတာ့ေရွာင္းပါးေခ်ာ့ေမာ့ကာေျပာေနရသည္။သားသားကိုလည္းအခ်စ္ပို၊ဇနီးကိုလည္းအခ်စ္မေလၽွာ့သည့္ေရွာင္းပါးတို႔ဒီလိုအခ်ိန္ဆိုဗ်ာမ်ားရပါ၏။သားသားရဲ့မ်က္ႏွာၿပိဳမွာလည္းမလို၊ ဇနီးမ်က္ႏွာညိဳမွာကိုလည္းစိုးျဖင့္အေသအခ်ာနားခ်ရသည္။
"သားသားဆႏၵကို ကိုယ္တို႔လိုက္ေလ်ာေပးရေအာင္ပါေနာ္...သားသားရဲ့မာမီရယ္ျပဳံးပါဦး..."
ေနာက္ဆုံးေတာ့လည္း ႏွစ္ေယာက္တစ္ေယာက္အေနအထားမွာေရွာင္းမားလိုက္ေလ်ာေပးလိုက္ရပါေတာ့၏။
"သားသား ၿပီးရင္ဆင္းလာခဲ့ေတာ့ေလ ပါပါးကားထဲမွာေစာင့္ေနၿပီ..."
"သားရဲ့ထမင္းျခင္းေတာင္းေရာ..."
"သားသားရဲ့ပါပါး ယူသြားၿပီးၿပီ..."
"ေရဘဝဲ ေလေဖာင္းမုန႔္ေလးေရာ ထည့္ေပးၿပီးၿပီလားမာမီ..."
"ထည့္ေပးၿပီးပါၿပီ...ထမင္းေတြကုန္ေအာင္စားခဲ့ေနာ္သားသား..."
ေက်ာင္းအဝင္ဝေရာက္ေတာ့ပါပါးကိုအာဘြားေတြအမ်ားႀကီးေပးလိုက္သည္။ေနာက္လဆိုေက်ာင္းကားႀကီးစီးရေတာ့မယ္ဆိုေတာ့သားေပ်ာ္ေနပါသည္။
ပါပါးလိုက္ပို႔ရင္အျမဲတမ္းေက်ာင္းခ်ိန္ကပ္ၿပီးမွေရာက္သည္။ေက်ာင္းကားႀကီးနဲ႔သြားရင္အေစာႀကီးေရာက္ပါသည္။သားမွာအႀကံႀကီးရွိပါသည္။ေက်ာင္းကိုအေစာႀကီးေရာက္ရင္ ကိုႀကီးကိုအၾကာႀကီးၾကည့္လို႔ရမည္ျဖစ္ပါ၏။
ေနာက္လေရာက္ဖို႔ သား မေစာင့္နိုင္ေတာ့ပါ။
