သား ဒီေန႔အရမ္းေပ်ာ္ေနပါသည္။
ၿပီးခဲ့တဲ့အပတ္ကတည္းကအတန္းတင္စာေမးပြဲႀကီးေတြၿပီးသြားတဲ့အခါေက်ာင္းႀကီးပိတ္သြားလို႔သားေပ်ာ္ေနျခင္းျဖစ္ပါသည္။သားရဲ့ပါပါးနဲ႔မာမီကသားကို သားတို႔အိမ္ပတ္ဝန္း က်င္မွာရွိတဲ့ ပန္းၿခံေလးထဲမွာသားနဲ႔ကိုႀကီးကိုႏွစ္ေယာက္အတူတူ စက္ဘီးစီးခြင့္ျပဳပါသည္။
မနက္က "ကလင္ ကလင္" ဆိုတဲ့စက္ဘီးသံေလးၾကားေတာ့ သားအိပ္ရာကေနကုန္း႐ုံးထလာပါသည္။သားနဲ႔ကိုႀကီးကသားရဲ့အိမ္မွာမနက္စာအတူတူစားၾကပါသည္။သားရဲ့မာမီက ကိုႀကီးကို အႏၲရာယ္ကင္းကင္းနဲ႔စက္ဘီးစီးၾကဖို႔မွာၾကားေနပါ၏။
မနက္စာစားၿပီးတဲ့သားတို႔က ကိုႀကီးရဲ့စက္ဘီးေလးနဲ႔ ပန္းၿခံေလးဆီသို႔ သြားေနၾကပါသည္။သားကစက္ဘီးရဲ့ဘယ္ေနရာမွာထိုင္စီးေနလဲဆိုတာသိၾကပါသလား။ကိုႀကီးရဲ့စက္ဘီးကအေနာက္ထိုင္ခုံမပါေတာ့စက္ဘီးရဲ့ေရွ႕ဘားတန္းမွာ သားကတေစာင္းေလးထိုင္ၿပီးကိုႀကီးရင္ဘတ္ထဲမွာဝင္စီးေနျခင္းျဖစ္ပါ၏။ေတာ္ေတာ္ ေလးေႏြးတာျဖစ္ပါသည္။
"ကိုႀကီး သား စက္ဘီးစီးသင္ခ်င္တယ္..."
ပန္းၿခံတစ္ပတ္ကိုသားတို႔စက္ဘီးပတ္စီးၿပီးေတာ့သားက စက္ဘီးစီးသင္ခ်င္လာပါ၏။အဲ့တာေၾကာင့္ကိုႀကီးကိုသင္ေပးဖို႔ေတာင္းဆိုေနျခင္းျဖစ္ပါသည္။ကိုႀကီးက "တကယ္လား"လို႔ေမးၿပီး သားေခါင္းညိတ္ျပလိုက္ ေတာ့ သင္ေပးမယ္လို႔ေျပာပါသည္။
ၿပီးေတာ့ ကိုႀကီးက သင္တန္းေၾကးေတာင္းပါ၏။သားမွာမုန႔္ဖိုးမပါလာလို႔စက္ဘီးစီးမသင္ရေတာ့ဘူးထင္ပါသည္။ဒါေပမယ့္ကိုႀကီးေတာင္းတဲ့သင္တန္းေၾကးကပိုက္ဆံမဟုတ္ပါ။ဟိုအရင္တုန္းက ေဘာလုံးပြဲမွာအားေဆးေတာင္းသလိုမ်ိဳး သားရဲ့ပါးေလးကိုေႏြးေအာင္ လုပ္လိုက္ျခင္းျဖစ္ပါ၏။
"ကိုႀကီး..."
"ေျပာ ခ်ာတိတ္..."
"ေနာက္ဆို သားမုန႔္ဝယ္စားလို႔ပိုက္ဆံမယူသြားမိရင္ ဆိုင္ရွင္ႀကီးကိုအဲ့လိုလုပ္ခိုင္းရင္ ပိုက္ဆံေပးစရာမလိုဘဲ အလကားစားလို႔ရလားဟင္..."
