Incognito//Ajax fanfictie

Hoofdstuk 15

Het was een paar dagen later en zenuwachtig stond Julia voor haar kledingkast. Ze was alles wel drie keer langs gegaan. Alles was stom of kinderachtig. Vandaag ging ze met Carel afspreken maar dit keer voelde het anders aan. Hij had haar namelijk meegevraagd voor een date… Sinds hun bioscoop uitje waren ze toch closer geworden dan daarvoor. Emily had gelijk gehad; Julia was in positieve zin vrolijker geworden sinds ze Carel had leren kennen.

Al wou ze het nog niet echt toegeven. Julia bleef van mening dat Carel leukere meiden kon krijgen. Sinds kort zat ze ook in de groepsapp met Carel zijn vrienden en daardoor hadden ze verrassend goed contact met Mikky en Annekee gekregen. Julia besloot om Mikky te bellen voor advies omdat zij altijd wel wat van mode afwist. Daarnaast dacht ze dat ze ook een eigen kledinglijn ontworpen had, maar zeker wist ze het niet.

"Hey Juul!" Zei Mikky, opgewekt, toen het meisje in beeld verscheen. "Hey Mik! Wat fijn dat je meteen kon bellen." Antwoordde Julia. "Ach, het is donderdag. Frenkie is onze hond uitlaten en ik hoef niet te werken."  Vertelde Mikky. "Ah een lekker rustig dagje en avondje, dus!" Zei Julia. "Jazeker, maar goed. Jij belt zeker voor de date met Carel." Een brede grijns verscheen op haar gezicht. "Ik wist het gelijk al toen ik jullie de hele tijd samen zag." Gniffelde Mikky. "Ja ja, jullie hadden gelijk. Maar wat moet ik nou aan bij zoiets?" Vroeg Julia aarzelend. "Beetje verliefd?" Plaagde Mikky der en Julia bloosde. "Ik weet niet eens of het wat gaat worden hoor." "Ja daarom vraagt hij je, sukkel. Oké, laat me je kleding eens zien." "Oh ja." snel draaide ze de camera om en ging voor de zoveelste keer langs haar kledingkast.

"Als je nou eens die trui aan doet met die wit en rode strepen, een spijkerbroek met riem en All Stars." Mikky benoemde alle kledingstukken en Julia pakte ze uit haar kast. "Wat moest je eigenlijk aantrekken?" Vroeg Mikky nieuwsgierig. "Hij had er nog niet veel over losgelaten. Gewoon iets wat lekker zit en wat vies mag worden." Antwoordde Julia hardop en voor de zekerheid controleerde het meisje haar WhatsApp gesprek met Carel nog eens. "Hmh, daar kunnen we inderdaad niet zoveel mee. Ik denk dat je het beste dit aan kan houden." Zei Mikky en keek bedachtzaam naar Julia's kleren.

"Ik denk dat ik dat ook maar doe want ik heb nog een half uur voor ik naar Amsterdam moet." "Topper." Knikte Mikky. "Ik ben trouwens bijna jarig. Ik zal een uitnodiging sturen in de groepsapp met de jongens. Zouden ze dat leuk vinden?" Vroeg Julia aan der. "Jahoor, hartstikke gezellig! Doe maar." Antwoordde ze enthousiast. "Ik zal Frenkie direct ook vragen als hij terug is van Jagger uitlaten." Voegde Mikky eraan toe. "Nice. Dan verstuur ik nu een berichtje naar onze groepsapp. Emily komt sowieso." Vertelde Julia en begon druk te typen. "Wat denk je dat jullie gaan doen? Dit is namelijk echt bijzonder voor Carel. Hij gaat bijna nooit met meisjes om. Behalve Annekee en mij. En nu jij." Zei Mikky voorzichtig. "Ik heb geen idee. Hij laat dus heel weinig los en ik kan er niks uit krijgen."

Een half uurtje later naar haar gesprek met Mikky liep Julia naar beneden. Mikky had aangedrongen om haar meteen alles te vertellen zodra ze thuis was. Julia deed dat graag en nadat ze nog geantwoord had op Mikky, zette het meisje haar telefoon op vliegtuigstand. "Mam, ik ben vanavond weg en blijf slapen bij Carel." Zei Julia toen ze beneden kwam. Cas was zoals gewoonlijk uit op zaterdagavond en Joris was naar de kaartclub met zijn vrienden. "Jahoor, laat me maar alleen!" Antwoordde Lisette, quasi dramatisch. "Alsof je dat zo erg vind om het reik eindelijk voor je alleen te hebben." Gniffelde haar dochter.

"Nee hoor lieverd. Ga maar lekker naar Carel toe. App je als je veilig bij hem thuis bent straks?" Vroeg Lisette. "Ja mam. Dat komt heus wel goed." Antwoordde Julia met een licht geïrriteerde zucht. Dit vond ze af en toe nog wel eens vervelend. Haar ouders namen het iets te letterlijk. Maar Julia was al zeventien en kon prima voor zichzelf zorgen. "Straks ben je niet meer weg te slaan uit Amsterdam en je gaat ook nog bij Ajax werken na volgende week als je jarig bent geweest." Zei haar moeder. "Wie weet ga ik daar wel wonen." Antwoordde Julia mysterieus en Lisette lachte. "Kijk eerst maar eens of je het naar je zin krijgt bij Ajax." Zei Lisette en ze knikte. "Ik ga er vanuit van wel. Maar het is inderdaad nog eventjes afwachten," antwoordde Julia eerlijk.

Julia trok haar jas aan omdat het in de avond nog best fris was. "Ik ga er vandoor. Tot morgenvroeg!" Ze gaf haar moeder een kus op de wang. "Moet ik je anders eventjes brengen?" Vroeg Lisette. "Naar het station? Dat is maar twintig minuutjes." Stribbelde Julia tegen. "Daarom juist, en het regent." Julia haar moeder wees naar buiten. "Ah bah, dat had ik nog niet eens gezien. Wil je me brengen?" Vroeg ze en haar moeder knikte. "Tuurlijk, anders zei ik het niet." Lisette trok snel haar jas aan en pakte snel der spulletjes. "Ik hoop dat het straks droog is." Zuchtte Julia en ze liepen allebei naar buiten de motregen in, richting de auto.