Reincarnated as the Lost Daughter of Marquess Family

Chapter 8

Caleb Anthony Pana

Papunta ako ngayon sa silid ni Mamá at Papá upang kausapin sila. Dahil kailangan na namin maghanda para sa muling pagbabalik sa Academy. Narito na ako sa tapat ng pinto, kakatok na sana ako nang napansin kong nakabukas ng kaunti ang pintuan ng kanilang silid.

"Mamá? Papá?" tawag ko sa kanila akma ko nang bubuksan ang pinto ng biglang nagbukas ito. Bumungad sa akin si Papá at sumenyas na huwag akong mag-ingay. Nilibot ko ang tingin sa silid nila para hanapin si Mamá.

Nakita ko si Mamá na tahimik na nakaupo sa karpet.Tumaas ang aking balahibo nang naramdaman ko ang malamig na hangin na nanggaling sa labas, nakabukas ang pinto ng balkonahe ng kanilang silid kaya malayang nakakapasok ang hangin at kitang-kita ko rin ang napaka-gandang buwan.

"Naramdaman ko siya" malaki ang ngiti ni Mamá nang sinabi niya iyon

"Ang alin Mamá?" tanong ko sa kaniya

"Caleb, ginamit nang iyong Mamá ang kaniyang kapayarihan para maramdaman ang presensiya ng iyong kambal" sagot ni papá sa akin

"Paano papá?" pagtatakang tanong ko sa kaniya

"Ang kwintas na ibinigay mo sa amin ang naging tulay para magawa ng mamá mo iyon" saad ni Papá

"Ngunit nahirapan akong maramdaman siya dahil may humaharang sa aking kapangyarihan kaya ginamitan ko ito ng kaunting pwersa nang naramdaman ko ang presensiya niya" saad ni mamá

"Mamà, kung naramdaman mo ang kaniyang presensiya maaari mo rin maramdaman ang kaniyang Mana kapag naramdaman mo kaniyang Mana. May malaking posibilidad na malaman natin ang kaniyang lokasyon" Nakita ko ang pagguhit ng ngiti sa labi ni Mamá nang narinig niya ang aking sinabi.

"Kung ganoon ay gagawin ko ulit iyon para malaman natin kung nasaan na siya" nasasabik niyang saad

"Huwag muna ngayon, Azelle. Kailangan mo muna na magpahinga" pagpigil ni Papá. Nakita ko ang pagkawala ng galak sa kaniyang mga mata.

"Papá is right, you need to rest Mamà", pag-sangayon ko

Earl Gregory Radley Alastair

"Batid mo na siguro kung bakit kita pinatawag rito?", saad ko sa butler na nagsisilbi sa'kin isa siyang assassin na aking binayaran noon ngunit nabigo gawin ang pinag-uutos ko

"Patawad Master", nakatungo niyang saad sa'kin

"Patawad? Napakaliit na bagay lamang ang inutos ko sa iyo ngunit nabigo mo pa gawin!" Nakita ko ang pagkagulat niya ng tumaas ang aking boses.

"Paumanhin Master, bigyan n'yo po ako muli ng isang pagkakataon at aayusin ko ang aking nagawang pagkakamali" rinig ko ang panginginig ng kaniyang boses dahil sa takot.

"Muling pagkakataon?" mahinang tanong ko sa kaniy, inangat niya ang kaniyang ulo at tumango.

Rinig na rinig sa loob ng silid ang tunog ng aking sapatos habang unti-unti akong lumapit sa kaniya. I stopped infront of him and slowly touch his face, I smirked when I saw his face. He can't even hide his scared expression.

"Isa kang assassin, hindi ba?"

"Opo master" bumalik sa pagkakayuko ang kaniyang ulo nang sumagot siya.

"Assassin's are not suppose to show their emotions, so I think you're not worthy to be called assassin" muli niyang inangat ang kaniyang ulo para tingnan ako, halata sa kaniyang mukha ang pagtataka.

Tsk, I forgot, this as*h*l* can't understand foreign language.

"Humihingi ka ng muling pagkakataon, hindi ba?" agad siyang tumango at lumuhod sa aking harapan.

"Opo Master, Hindi ko kayo bibiguin muli kapag binigyan niyo po ako ako ng muling pagkakataon" nakalapat ang kaniyang kamay sa kaniyang hita habang nakaluhod sa harapan ko. Nakita ko rin ang maliliit na patak ng kaniyang luha.

"Tsk, you're such a disgrace to your commarades." I place my hand on top of his head, his trembling with fear.

"Mukhang pagod kana magpahinga ka na" he looked at me with a smile on his face. I just look at him coldly and snapped my fingers that cause his head to explode. His blood cover one-fourth of my office so i called some people to clean it.

I called a maid to tell my personal butler to come in my bedroom after they finish cleaning my office while I'm waiting for my butler to come, I took bath and change my clothes because i'm covered with blood.

After I heard a knock on my door.

"Ako po ito, Master"

"Come in" he closed the door after coming in, he brought me a glass of wine. He really knows what i want huh.

"Alam mo na siguro kung bakit ipinatawag kita rito?" I took the wine from the tray he's holding and sit on my big sofa.

"Opo Master, huwag po kayong mag-alala ako na po ang bahala" he's too old for this kind of job but he's still doing it. That's what I like about him he always obey me, like a dog.

"You can leave now" he did a big bow to me before leaving. Finally I can rest, but only for a while. I need to find that girl before she ruin my plan.

Doctor Luther Davies

Narito ako ngayon sa aking silid pinipirmahan ang mga mahalagang papel ng aking mga pasyente. Isa akong healer mage. I'm the best healer mage in the whole Wendham Kingdom.

"Doctor Luther, can i come in?" My secretary knock on my door

"Yes ihá, is there any problem with the patients?"

"No, Sir" she said

"Then, why did you come here?" I asked her

"Your brother, he's calling in your communication mirror" she calmly said

"WHAT?!" I told him that the communication mirror is only for emergencies. I run faster where the communication mirror located at because it's too far from my office.

I reached the room where the communication mirror is located and I see my brother annoyed  face.Why is he's face like that when his the one called me?

"Narito ka na rin sa wakas Luther",
inis niyang saad.

"Yeah, muntik na nga akong hindi makarating ng buhay dahil sa hingal." seryoso lang siyang nakatingin sa akin. Pinapanood niya ako habang hinahabol ko ang aking hininga dahil sa hingal.

"You could've just use your teleportation necklace, you know?" did he just call to annoy me?!

"Why did you call me? I told you that my communication mirror is only for emergencies."

"I called you because i have an emergency that i can't attend to. Go to my mansion right now Luther." after he told me that our communication ended. What kind of emergency is that?

New Characters

Earl Gregory Radley Alastair
Doctor Luther Davies

[EDITED]