အပိုင်း - ၁၃
ထက်ကိုရှိန်းတစ်ယောက် ကုတင်ပေါ်တွင်ထိုင်နေရင်း နှုတ်ခမ်းကို ယမ်းယောင်ကာ ကိုင်လိုက်မိသည်။
တစ်ခါမှ မထိတွေ့ဖူးသည့်အထိအတွေ့က ထက်ကိုရှိန်း လဲပြိုကျသွားဖို့ လုံလောက်နေပေပြီ။ သို့သော် တွေးမိတိုင်း ရှက်စိတ်ကြောင့် အိမ်ထဲမှ မထွက်ပဲ အိမ်တွင်းအောင်နေသည်မှာ (၃) ရက်ရှိနေပြီဖြစ်သည်။
Tuto ဖြေပြီးကတည်းက အိမ်တွင်းအောင်းနေခြင်းပင်။
ထိုစဉ် မေမေက တံခါးခေါက်ပြီး ထက်ကိုရှိန်း အခန်းထဲသို့ ဝင်လာလေသည်။
"ရှိန်း"
"ဗျာ မေမေ"
ဒေါ်သီတာက ထက်ကိုရှိန်းကို ကြည့်လိုက်ပြီး ကုတင်ပေါ်ဝင်ထိုင်သည်။ ထို့နောက် ထက်ကိုရှိန်းကို ပြုံးရင်းကြည့်လိုက်သည်။
"ဘယ်ချိန်ထိ အခန်းအောင်းနေမှာလဲ"
"ဟို... ဟိုလေ မေမေ"
"မေမေ အားလုံးသိပြီးပြီ"
"ဗျာ... မေမေက ဘာသိတာလဲ"
"ရှိန်း..."
"ဗျာ"
"တစ်လောကလုံးကလူတွေ အားလုံးဖြစ်တယ် အဲ့ကောင်လေးနဲ့တော့ မဖြစ်ရဘူး သား... မေမေ သဘောမတူနိုင်ဘူးနော်"
ထက်ကိုရှိန်းက ခေါင်းကို အောက်ငုံ့ချလိုက်သည်။
"မေမေပြောတာ ကြားရဲ့လား ရှိန်း..."
"ဟုတ်ကဲ့ ကြားပါတယ် မေမေ"
ရှိန်က ခေါင်းကို မမော့ပဲ ပြန်ဖြေလိုက်သည်။
"ပွဲမှာ ဖြစ်ခဲ့တာ မေမေသိတယ်... သား ရှက်နေလို့လည်း ပြီးသွားမယ့် ကိစ္စမဟုတ်ဘူး... မနက်ဖန်တော့ ကျောင်းတက်မယ်မဟုတ်လား"
"ဟုတ်ကဲ့ မေမေ"
မေမေက ပြောလိုသည်များကို ပြောကာ အခန်းထဲမှ ပြန်ထွက်သွားလေသည်။ ထက်ကိုရှိန်းက ခေါင်းမှ ဆံပင်များကို လက်ထိုးပြီး ဖွပစ်လိုက်သည်။
"ဘာလို့ မင်းနဲ့မှလဲ ပြည်သာရယ်... ကိုယ်တော့ ရူးတော့မှာပဲ... ကိုယ့်ကိုယ်ကို ညာနေပေမယ့် ကိုယ့်ရင်ခုန်သံတွေကတော့ မင်းကိုဦးညွတ်နေကြပြီထင်ပါရဲ့"
YOU ARE READING
အချစ်နယ်နိမိတ်ဆီ ခင်ဗျားကိုခေါ်သွားချင်တယ် (𝐂𝒐𝒎𝒑𝒍𝒆𝒕𝒆𝒅)
Romance"ကျွန်တော် ခင်ဗျားကိုချစ်တယ် ခင်ဗျားလည်း ပြန်ချစ်ရမယ်" "ဟင်"
