Niemożliwe || Nicola Zalewski

Rozdział 35

Dotarliśmy na miejsce a ja cały czas nie mogłam uwierzyć że to się naprawdę dzieje.

Weszliśmy do studia, które okazało się być naprawdę przyjemnym miejscem. Ściany były jasno pomalowane, blaty i meble drewniane a wszędzie położone były rośliny w pięknych doniczkach.

Kobieta za ladą, ubrana w dużą, białą koszulkę i czarny fartuszek z uśmiechem do nas pomachała. Najwyraźniej znała się już z Nicolą. Przywitaliśmy się z niebieskooką.

-Dziś nie ja się dziaram. Beatrice poznaj moją dziewczynę Anastazję- powiedział.

W tamtym momencie kobieta spojrzała na mnie z taką ni to pogardą ni to odrazą, ale na pewno nie był to miły wzrok.

Podałam blondynce dłoń starając się mieć jak najbardziej naturalny uśmiech a ona uścisnęła lekko moją rękę. Już czułam, że nie jest fajna. 

-Poczekajcie, zaraz zawołam Alice.

Po chwili podeszła do nas młoda dziewczyna, trochę starsza ode mnie, pewnie mniej więcej w wieku Nicoli. Ciemne włosy miała spięte a strój podobny do Beatrice, ale pod fartuszkiem miała czarny, obcisły top i tego samego koloru szerokie dżinsy.

-No to masz już wybrany jakiś wzór?- zapytała z uśmiechem.

Pokiwałam głową i opisałam jej moją wizję tego tatuażu. Szybko przystąpiliśmy do działania. Wzór był bardzo mały, sam tatuaż zajął nam nie więcej niż pół godziny. Wcale nie bolało aż tak bardzo.

Wracając do domu cały czas paplałam o tym, że od wieku jakichś dwunastu lat chciałam sobie wytatuować  dwudziestkę jedynkę za uchem (aut. serio chcę 😂).

-Aż taką miałaś obsesję?- zapytał Nico śmiejąc się.

-Nicola. Ty chyba nie masz pojęcia co się dzieje wśród twoich fanek. ,,Obsesyjna obsesja"- zacytowałam dźwięk z tik toka. Śmiałam się, ale to było jednak trochę ma poważnie.

Na jego twarzy pojawił się uśmiech.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Dziś króciutki rozdział, ale musicie mi wybaczyć.

Nico, mam nadzieję, że się kiedyś spotkamy i moje marzenie się spełni. Pamiętam mam na twoim punkcie ,, obsesyjną obsesję"

Do zobaczonka kochani!