kendime olan nefretim, o kadar nuksetti ki Fidan; artik ne yapacagimi sasirmis durumdayim. hep bahsi gectigi gibi aynada kendi yansimamdan cok baska birisini goruyorum. gunden gune kendime olan igrentim artiyor. aynaya bakamaz, kendimle yalniz kalamaz hale geliyorum.
coktukce cokuyorum, batiyorum. insanlara katlanamiyorum artik, her konusmaya calistigimda dilimi koparip atasim geliyor. sus diyorum, anlamayacaklar, dinlemeyecekler, senin yasantin onlari ilgilendirmez. sonra pisman olacagimi bile bile anlatiyorum. yazmakta dahi zorlaniyorum, bosver demek geliyor icimden,
her defasinda ruyalarimda katil oluyorum Fidan. kendimi asiyorum, kesiyorum, yerden yere vuruyorum. kendime zarar verdigim yetmezmiş gibi baskalarina da zarar veriyorum.
eskiye nazaran iyi davraniyorlar bana, kiziyorum, neden iyi davraniyorlar diyorum kendi kendime, onceden nerdeydiler, canim yanmadan once, canim yanarken nerdeydiniz ? neyse diyorum tekrar, neyse bir sey degismeyecek neticede.
kendi kendime her seyi mahfediyorum Fidan. her seyi yerle bir ediyorum, surekli kirip dokuyorum, su sesi susturamiyorum bir turlu. igreniyorum, tiksiniyorum kendimden, kendimi hic bir zaman sevemedim Fidan. sevgiye layik degilim ben. herkese veda bile etmeden gitmek istiyorum.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
izmarit sokagi
Contove unutma, ne kadar çok tebessüm edersen et, içindeki kurak topraklar yeşermeyecek. it's snowing like it's the end of the world / krobak
