yaka paça kafese tıkılmanın verdigi sızısı hâlâ kalbimde. evim sandigim yerden beni almışlar Feda. Yaka paça hemde, her seyden koparmislar beni, cocuktur unutur demisler. unutmadim, unutmaya gucum yetmedi. ağladım, çok ağladım, uyuyasıya kadar cok agladim, biri gelsin sarilsin diye saatlerce o yorganin altinda bekledim, kapim calinsa dahi kimseyi iceri almayacagimi bile bile biri inat etsin, benim icin sadece sarilmak icin cabalasin istedim.
sarilmadi. kimse tiklatmadi kapiyi, tiklatmayi gectim, kapima dahi yanaşmadilar. utana sıkıla, bir umut ben sarılmaya çalıştım, ittiler.
Feda, ben 12 senedir kimseye sarılmıyorum. Kimse sarılamaya cesaret edemiyor. Ama ne icin anlamiyorum..Ben kotu muyum?
Kotu bir insan miyim ben?
İğrenç belki de korkunç.
Ya da onların deyimiyle şeytan.
Bir çok şey duydum ben Feda, hakkimda demediklerini birakmadilar. Aklima gelebilecek her seyi yuzume soylediler.
Canımı yakmak, acimdan beslenmek istediler.
Uykusuzlugumu firsat bilmek istediler.
Beni yerden yere vurmak istediler.
Izin vermedim, izin vermedim diye daha çok üzerime geldiler. Daha çok canımı yaktılar.
Beni kos kocaman bir sahnenin önüne attılar, bir akrobat gibi ne isterlerse yapmami istediler, yurudugum ipi boynuma doladılar.
Idam ettiler beni Feda.
Koltuklar bostu, sahne bostu lakin herkes izledi, güldü. Acımdan muthiş bir haz duydular.
Dudaklarımdaki her seye ragmen vuku bulan o tebessum onlari cileden cikardi.
Sahneyi yaktilar, siyah perdeleri cektiler. Soğuk rüzgar esti. Yalnızlığımda boğdular beni.
Feda, ben her seye katlanırım ama bir kendime tahammülüm yoktur benim.
Beni yakin, yok edin ama hapsetmeyin. Göğe bakarken bile tutsaklık harap eder, bitap dusurur beni.
Kendime esir ettiler beni.
Neden insanlar tarafindan igrenç bir cop yigini gibi her defasinda kapi disari ediliyorum.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
izmarit sokagi
Cerita Pendekve unutma, ne kadar çok tebessüm edersen et, içindeki kurak topraklar yeşermeyecek. it's snowing like it's the end of the world / krobak
