Kara Aşk

8. bölüm

**************************************

Herkese iyi okumalar:)

************
Yumruk yapmış elimi kendi kalbime vurmaya devam ediyordum. Boran ellerimi tutarak " şssssss tam sakın ol derin derin nefes al tamam mı? İyiymiş son anda kurtarmıştır suan iyi hastanede , giyin beraber gidip yengeni görelim tamam mı ?" Dedi

O anlık ne dediğini bile anlamıyordum.O gün yengeme söylediğim şeyleri düşündükçe kendimi suçlamayı bırakmiyordum.

Boranla hastaneye gelmiştik. Amcam ve annem bir hastane odasının kapının yanında bekliyordu

Hemen annemin yanına gidip sarıldım. " Annem , yengem nasıl? " dedim .

" Evinim, Yengen saun iyi doktorlar dinlenmesi gerektiğini söyledi. Dedi.

Anneme bakarak "peki onu gorme şansımız var mi?".dedim .

" Evt ama doktor yormayın dedi ". Dedi

Başımı sağlayarak odanın kapısını açtım. Yengem öylece uzaniyordu. O kadar farklı görünüyordu ki onun bu hale geleceğini asla tahmin bile edemzdim şimdi ise gördüğüm bir harabeye den kalmış enkaz .

Yatagin yanındaki koltuğa oturdum yengemin ellerini tutum.Bana bakmiyordu bile gözlerimden gelen yaşa engel olamıyordum.

" yenge o gün söylediğim şeyler için affet beni sen benim amcamın eşi abimlerin annesisin " dedim .

Yengem tepki vermiyordu .Uzun bir süre sesiz kaldık ben ağlıyordum o agliyordu .yerimden kalıp kapıya yönelmiştim ." Senin suçun degil".dedi .

Arkama döndüğümde hala cama bakıyordu .Gözlerindeki yaş lar bir yağmur misali akıyordu .O an içimdeki yangına kim sebep olduysa kim bizi bu duruma soktuysa bunun bedelini en ağır şekilde ödemesi gerekiyordu.

Gözlerimdeki yaşlar görmemi engelliyordu .Herseyi bulanık görmeye başlamıştım .

Derin nefesler alamaktan başka şansım yoktu. Odadan çıktığımda amcam oturmuş öyle yeri izliyordu.Amcam son olanlar yüzünden çökmüştü. Oğlunun ölüm kararı çıkmıştı .Siz olsaydınız sizin evladınız ölüm kararı çıkıyor ama sesinizi cikaramiyorsunuz Çünkü herkesin öldürmek için bir bahanesi vardı. Oysaki kimse bunun neden ortaya çıktığını umusamiyordu bile .

Boran annem de öyle yan yana oturmuş tu .Odadan çıktığımı görünce hemen yanıma geldi ." İyi misin, " dedi.

Koluma girdi. O kadar yorgundum ki bu yorgunluk bedensel değildi.Ruhsal yorgunluktu.

Başımı olumlu bir şekilde sağladım. Annemin yanına oturdum .

Başımı annemin omzuna koydum. Gözlerimi kapataim .

Ne oldu ne bitti bilmiyorum gözlerimi açtığımda evdeydim. Hemen yataktan kalktim. Odaya baktım Boran yoktu .Ben nasıl uykuya dalmışım nasıl buraya kadar gelmişim hiç bir şey hatırlamıyorum.

Komedinin üzerindeki çantamı açtım. İçindeki telefonumu aldım. Borani aradim cevap vermiyordu .mesaj sayfasına girdim .

Ben; Nerdesin , beni ara ?"

Odanın içinde bekliyordum .Bu evdeki hiç kimse bilmiyordu . Dedemi düşününce yengemi bu yaptığı için çok kötü cezalandıracakti.

Boran : suan musait degilim. Sonra ararım?

Ne yani beyefendi müsait değil diye bu kadar önemli bir konuşma varken beni sonra arayacaktı .

Hemen aramalara girip onu aradım .yaklaşık 5 aramamda cevap verdi .sesi enduseliydi. " Alo ,efendim ?" Dedi