Korkusuz -Divergent/Uyumsuz Fanfiction-

2. Kitap 2. Bölüm "Açık Yara"

bölüm şarkısı Wiz Khalifa - See You Again

Nickelback - I'd Come For You

Multimedyada 2. kitabın videosu var :)

-

-

-

"Üç tur daha. " dedim. Tüm acemiler göz devirmeye ve homurdanmaya başladı. Sakinliğimi korudum. "13 tura çıkarmak isteyen var mı?"

Acemilerden biri dışında hepsi koşmaya başladı. Emrime uymayıp bana doğru yürüyen acemiye bakmak için oturduğum yerden kafamı kaldırdım.

"Bir sorun mu var?" dedim. Laurel kollarını birbirine geçirdi ve bana baktı. Bir an için Katy'nin bana baktığını hissetsem de hemen bu düşünceyi kafamdan attım.

"Evet. Bizi daha ne kadar koşturacaksın?" dedi Laurel. Dudağımın kenarı kıvrıldı.

"Diğerleri üç tur daha koşacak. Sense 10 tur koşacaksın." dedim ve tekrar gözlerimi ayaklarıma diktim. Laurel koşmak yerine başımda dikilmeye devam etti. Sinirlendiğimi hissederek gözlerimi ona çevirdim.

"Koş. Şimdi." Laurel tekrar göz devirdi, ardından derin bir nefes verdi.

"Bak. Acını anlıyorum. Katy'yi kaybetmek..." dediğinde hızla ayağa kalktım ve kendimi kontrol edemedim. Ellerimden biri boğazını tuttu ve diğeri ile yüzünü işaret ettim.

"Hiçbir şey anlamıyorsun. Şimdi topluluksuz kalmak istemiyorsan, 20 tur koşmaya başla." diye tısladım. Laurel korkuyla yutkundu ve boğazını bıraktığım anda öksürmek için bile beklemeden hızla koşmaya başladı. Derin bir nefes aldım.

"Bunu yapma Eric." dedi bir ses. Arkamdan gelene baktım.

"Sana soran olmadı Four. Kendi işine bak." dedim ve yürümeye başladım. Four birkaç adımda bana yetişti ve benimle birlikte yürümeye başladı. Kaşlarımı kaldırarak ona baktığımda omuz silkti.

"Laurel'a kötü davranmak sana Katy'yi unutturmayacak biliyorsun." dedi. Yumruklarımı sıkarak yürümeye devam ettim. O da konuşmaya devam etti.

"Onu o kadar zorlamanın nedenini biliyoruz Eric. Onda Katy'yi görüyorsun."

"Kes sesini Four." dedim ve odamın olduğu koridora yöneldim. Benimle birlikte yürümeye devam etti.

"Artık devam etmek zorundasın." dediğinde durdum ve ona baktım. O da benimle durdu. Four'u duvara ittirdim.

"Anlamıyorsun. Laurel umrumda değil. Zorlanması umrumda değil. Hiçbiriniz değilsiniz." dedim ve odama girdim. Katy yatağımın üstünde oturmuş bana bakıyordu. Ona bakakaldım.

"Haklılar Eric. Laurel beni geri getirmeyecek. Laurel ben olmayacak." Yıllardır özlemini çektiğim ses kulaklarımı doldururken gülümsememek için kendimi zorladım.

"Ona bu yüzden kötü davranmıyorum." dedim ve yanına oturdum. Yeşil mavi gözleri ile bana baktı.

"Peki neden?" dediğinde birkaç saniye durakladım. Gerçek nedeni kalbim biliyordu ama kabullenmek istemiyordum. Fakat zamanı gelmişti.

"Çünkü seni suçluyorum Katy. Neredeyse üç senedir seni göremem yüzünden seni suçluyorum. Hamile olduğun için seni suçluyorum. Alice ile arkadaş olduğun için seni suçluyorum. Benim ilgimi çektiğin için seni suçluyorum. Korkusuz'ları seçtiğin için seni suçluyorum. Hayatımda kötü giden her şey için seni suçluyorum." Sözcükler ağzımdan çıktığında biraz da olsun rahatladığımı hissediyordum. Katy'nin gözleri üzerimde gezerken dümdüz karşıya bakmaya devam ettim.