Korkusuz -Divergent/Uyumsuz Fanfiction-

26- Final

Bu bölüm de matmazelanne ve EcErsoy'ya gidiyor, upuzun yorumlarınız için teşekkür ederim... 

Bölüm şarkısı Jesse Mccartney - May Angels Lead You in 

Final bölümüyle karşınızdayım. İyi okumalar. 

-

-

-

-

"Size doğruyu söylüyorum! Katy kazansın diye Eric beni vurdu!" diye bağrındı Alice. Gerginlikle parmaklarımı oynattım. Gözlerim etrafımızda gezdi, daha çok inanan biri var mı diye bakıyordum. Alice'in etrafında neredeyse bir çember oluşturmuşlardı ama benim tarafımdan bakınca daha çok bir U şekline benziyordu. Çukurun içindeydik ve sabahtan beri Alice önüne gelene bunu anlatmaya çalışıyordu. Gözlerimi tekrar Alice'e çevirdim.

"Bir süredir de sevgililer!" diye bağırdığında göğüs kafesimin sıkıştığını hissettim. Tam ağzımı açıp bir şey söylecekken acemilerden biri olan Aimee gülmeye başladı.

"Hadi ama Alice, Eric birini sevemez." dedi Aimee bir adım öne çıkarak. Arkadan birkaç kıkırtı geldi. 

"Bana inanın, dün akşam Eric beni vurdu!" diye bağırdı Alice tekrar. Aimee tekrar kahkaha attı.

"Belki de hakettiğin içindir." dedi arkadan birisi. Kalabalıktan bir kıkırtı yükseldi. İçimde bir anda acıma hissi yükselmek için hazırlandı ama Alice ile gözgöze geldiğimizde tekrar durdular. 

"Alice belki de akıl sağlığını yitiriyorsun." dedi arkamdan soğuk bir ses. Eric. Arkamdan geldi ve biraz önümde durdu. Hafifçe kafasını çevirip bana baktı, sonra tekrar önüne döndü.

"Seni aşağılık..." diye söze başladı Alice ama Eric'ten yayılan tehditi ben bile hissedebiliyordum. Eric'in  bakışları Alice'e dönünce Alice susmak zorunda kaldı. 

"Beni dinle acemi. Eğer ağzından bir kelime daha çıkarsa, atıldın demektir." dedi Eric soğuk sesiyle. Benim tedirginliğimin aksine Eric gayet rahat bir şekilde duruyordu, hatta üzerinde normal kızgınlık seviyesi dışında bir gerilim de göremiyordum. 

"Gördünüz mü? Onu koruyor." dedi Alice mırıldanarak. 

"Birşey mi dedin?" diye kükredi Eric. Alice dudaklarını birbirine bastırdı ve kafasını hayır anlamında salladı. Eric'in dudaklarının kenarı hafif kıvrılır gibi oldu, fakat hemen sonra eski donuk suratına geri döndü. 

"Ne duruyorsunuz! Herkes yemeğe!" diye bağırdı Eric. Eric'in sesini duyan herkes bir anda yerlerinden zıpladı ve aceleyle dağılmaya başladılar. Ama Alice olduğu yerde durdu. Eric arkasını döndü ve gözlerini üzerimde gezdirip üç adım attı. Hareket etmediğimi görünce tekrar döndü ve bana bakmaya başladı. Hareket edemediğimi hissettim. Sadece Alice'e bakıyordum. Bir yanım, çok ama çok küçük bir yanım, onun için üzülüyordu. Onun için üzülen yanım aynı zamanda bana kızgındı, bunların hepsi benim yüzümden başına gelmişti. Benimle arkadaş olduğu için bunlar başına gelmişti. Diğer yanım ise bu yolu kendisinin seçtiğini, benim bir ilgim olmadığını anlatmaya çalışıyordu. Görüntüye Lola girdiğinde tüm kanın suratımdan çekildiğini hissettim. Onu en son Eric'in odasına girerken görmüştüm. Gözlerim bir an hala bana bakan Eric'e kayar gibi oldu ama onları durdurdum. Lola kolunu neredeyse ağlamaya başlayacak olan Alice'e attı ve yürümesine yardım etmeye çalıştı. Fakat bunun yerine Alice Lola'nın kolundan sertçe tuttu ve bizim bulunduğumuz noktaya sürüklemeye başladı. Lola benim arkamda duran Eric'e baktığında ne olduğunu anlar gibi geri yürümeye çalıştı ama Alice daha güçlüydü. Lola'nın kolunu biraz daha sıktı ve önümüzde durdular.