Korkusuz -Divergent/Uyumsuz Fanfiction-

16- Benimle Kal

- ERİC'İN AĞZINDAN -

"Herkes iyi mi?" diye bağırdım. Bir aceminin vurulması istediğim son şeydi. Bir de onunla mı uğraşacaktım? Etrafıma bakındım, herkes ayaktaydı, kimisi kendini yere atmıştı, kimisinin korkudan gözleri dolmuştu. Nasıl Korkusuz olacaklardı bilemiyordum. Alt tarafı saldırıya uğramıştık, herşeye hazırlıklı olmaları gerekirdi. Korkusuzluğa ait olmak hiç korkunun olmaması değildi, düştüğün durumda verdiğin tepkiydi. Bunu kafama not ettim ve bir sonraki derse söylemek için kaydettim. Sonra acemilerden birinin çığlığını duydum. Kafamı çevirdiğimde Katy ellerini karnından çekti ve karanlıktaa bile parlayan ellerine baktı. SİKTİR, diye bağırdım içimden ver yere düşen Katy'nin yanına koştum. Kafasını yerden kaldırdım ve dizime koydum.

"Katy. Katy uyanık kal. Sakın gözlerini kapama. Sakın uyuma." dedim ama çoktan boşluğa kayar gibi bakıyordu. Daha önce hiç hissetmediğim bir his ayak parmaklarımdan başımın üstüne kadar çıktı. İçimi daha önce hiç hissetmediğim bir his kapladı ve telaşa kapıldım. Katy'yi kucağıma aldım ve duvara doğru koşmaya başladım. 

"Özür dilerim." diye fısıldadı Katy. Gözleri yarı açık yarı kapalıydı. Bilincinin yerinde olduğunu bile sanmıyordum. Şuan bize en yakın yer Barışçıllardı. Çitflikleri hemen buradaydı. Arkamda iki koruma ile koşabildiğimiz kadar hızlı ilerledik ve çiftliğe yöneldik. Four arkada kalıp diğer acemileri sakinleştirmeye çalışıyordu. Çiftlikler görüş alanımıza girdiğinde adımlarımı hızlandırdım. Daha önce bana hissetmediğim hisleri yaşatan kızı kaybetmeyecektim. Buna izin veremezdim. O benimle kalacaktı. Arkamdaki gardiyana işaret verdiğimde gardiyan koştu ve kapıyı neredeyse kıracak gibi çaldı. Kapı açıldı ve içeriden yaşlı bir çift çıktı. 

"Açılın yaralı var!" dedi gardiyan ve kapıyı sonuna kadar açıp benim yolumu açtı. Yaşlı çiftin kızı olduğunu düşündüğüm kişi yemek masasındakileri fırlatarak yere attı.

"Buraya gelin." dedi kız. Katy'yi yavaşça masaya bıraktım, kız da kafasının arkasına aceleyle yastık koydu. Yaşlı kadın hızla yanımıza geldi ve masa örtüsünü Katy'nin yarasına bastırdı.

"Anna, koş ve hekimi çağır." dedi yaşlı kadın. Anna koşarak kapıdan çıktı. Katy'nin başucuna geçtim.

"Katy? Beni duyabiliyor musun?" dedim sesimin titrememesine özen göstererek. Katy gözlerini birşey duymuş gibi hafifçe kıpırdattı ama tepki o kadardı. 

"Bana bak acemi, eğer uyanık kalmazsan... Sana çok kötü bir ceza veririm." dedim. Sesim benim kontrolümün dışında titremeye başlamıştı. "Bu hekim nerede kaldı!" diye bağırdım. Yaşlı kadın ürker gibi geri çekildi. Bağırışmaya alışkın değillerdi. Aptal Barışçıllar. Yarım dakika sonra bir adam hızla içeri girdi. Üzerinde Barışçılların giydiği pijama vardı. 

"Neler oldu?" dedi bizim yanimiza gelerek. Sinirle derin bir nefes aldim. Ona yardim etmesi gerekirken soru soruyordu. Bakislarimi onun üzerine yönelttim. Bakislarimdan urkmus gibi durdu, sonra Katy'nin yanina koşturdu. Aptal bariscillar. Adam ellerini Katy'nin yarasinda gezdirirken onu izledim. Ardından cantasindan birşeyler cikardi ve Katy'nin kursun yarasini desmeye başladı. Normalde boyle olaylarin beni asla etkilemeyecegini düşündüm.

"İslak bir havliya ihtiyacim var." dedi adam. Anna koşarak içeri gitti ve masaya yaklaşmasına izin vermediğim için havluyu bana verdi. Havluyu adama uzatirken kanlanmis ellerime baktim. Ellerim titriyordu. Benim ellerim asla titremezdi. Ben hala ellerime bakarken adam elimden havluyu aldi ve Katy'nin kanayan yarasina bastirdi.

"Eric..." diye fisildadi Katy.

"Bilinci acik değil. Sayikliyor." dedi yasli kadin. Öldürücü bakislarimi kadina çevirdim. Kadin bakislarimi farkettiğinde sustu ve kafasini one eğdi. Eğer Katy'yi vuran evsizi öldürmemiş olsaydim simdi tekrar onu öldürmek için yola cikmistim. Adam kaslari catik bir bicimde Katy'nin karnini deserken kendime sakin olmami ve telaş yapmamami söyleyip durmaya basladim. Ben liderdim, liderler telaş yapmazdi. Liderler birini kaybetmekten korkmazdi. Liderler güçlüydü ve bende liderdim. Peki Katy yere düştüğünde içimde hissettiğim duygu neydi? "Eric.." sesiyle tekrar kendime geldim. Katy yine sayikliyordu. Bu sefer cevapsiz kalmak yerine Katy'ye doğru egildim ve bir elimi sacina koydum.