Korkusuz -Divergent/Uyumsuz Fanfiction-

1 - Topluluk

Öncelikle Divergent filmini izlemeden yada kitabını okumadan bu kitabı anlamanız zor olabilir, o yüzden önce filmi izlemenizi tavsiye ederim. Karakterleri tanımanız açısından. Açılışı uzun yapayım dedim, şimdiden okuyan herkese teşekkürler. :*

-

-

-

"Evet, çok güzel görünüyorsun." dedi annem. Aynada kendime baktım. Bugün bir teste girecektik ve bu test tüm hayatımızı belirleyecekti. Dürüstlük toplumuna aittik ve bugün ki test, gerçekten Dürüstlük'e ait olup olmadığımı söyleyecekti. Yüzyıl önce yapılan savaş sonrası, kurucularımız bizi karakterlerimize göre beş topluluğa ayırmıştı. Her 16 yaşına gelen kız ve erkek bir teste tabii tutulurdu ve bu testin sonucuna göre ertesi günki Bölüm Seçme Törenininde hangi topluma ait olacağımızı seçerdik. Fedakarlar, kendini asla düşünmeyen ve tüm hayatını başkalarına yardım etmeye adamışlar, Bilgeler, herşeyi bilenler, toplumun zeki parçaları, Barışçıllar, her zaman barışı savunan ve asla kavga etmeyen tipler, Dürüstler, yani biz, her zaman doğruyu söyleyen ve hukuka dayalı yaşayanlar, ve Korkusuzlar. Hiçbirşeyden korkmayan, halkın koruyucuları. Onlara her zaman özenmiştim. Ne seçeceğime karar vermeye çalışıyordum. Test bana söyleyecekti fakat şimdiden bilmek istiyordum. Kendimi Fedakarlık olarak düşünemiyordum, tüm hayatımı başkalarına yardım ederek geçiremezdim, bir bakıma bencildim. Bilgin, ben? Okulda en sonunculardan biriydim. Asla o kadar zeki olamazdım. Ama bu benim için geçerli değildi. Konu bilime ve matematiğe gelince berbattım. Belki Barışçıl olabilirdim. Bu düşünceme gülünce annem bana deli gibi baktı. Anneme "ne var?" bakışı atarak sandalyemden kalktım ve evden dışarı, arabanın beklediği yere doğru ilerledim. 

"Merhaba sevgilim. Heyecanlı mısın?" dedi Aiden yanıma gelerek. Zoraki gülümsedim. İkimizin ailesi Dürüstlük grubunun en seçiçi ailelerinden biriydi ve tüm Dürüstlük topluluğu bizim evlenip ailemizin mirasını devam ettirmemizi bekliyordu. Aiden kolunu omzuma attı ve arabaya doğru devam ettik. 

"Evet, sen?" dedim arabaya binerken. 

"Hayır, nereyi seçiceğimi biliyorum. Dürüstlükte devam edeceğim. Pardon, edeceğiz." dedi bana göz kırparak. Yine zoraki gülümsedim. Bu manyakla neden çıkıyordum? Doğru, ailem beni zorluyordu. Her ne kadar karar bende olsa da, hayatımın ipleri benim elimde değildi. Aiden yanıma oturdu ve kapıyı çekti. Sonra sıkıca kolumu tuttu ve beni kendine çekip kulağıma eğildi.

"Umarım konuştuklarımızı unutmuyorsun Katelyn. Sen de ben de Dürüstlüğü seçeceğiz. Aptal testin bize ne söylediğinin önemi yok. Dürüstlükte devam edeceğiz ve birlikte olacağız." dedi fısıldayarak. Sertçe yutkundum. Göğsümün sıkıştığını hissettim, nefes almak zorlaşıyordu. Sonra gülümseyip kolumu bıraktı. Kendimi ondan uzaklaştırdım ve cama yaklaştım. Kafamı cama koydum ve test olacağımız yere doğru giderken yolu izledim. Kendimi sonsuza kadar Dürüstlükte düşünemiyordum. Hiçbir zaman Dürüstlüğe ait olmamıştım. Dürüst değildim, herkes doğruyu söylerken ben hep yalan söylerdim, ve kimse farketmezdi. Çünkü Dürüstlükte yalan söyleyen kimse yoktu. Benden başka. Barışçılları tekrar düşündüm. Belki çiftlikde kendi başıma huzurlu bir hayat sürebilirdim. Barışçıllar çiftçilerdi, her zaman mutlulardı. Tüm hayatımı tarlada geçirdiğimi düşündüm. Belki de test sonucumu umursamadan Barışçıllığı seçebilirdim. Karar benimdi. Ama çok dikkatli seçmem gerekiyordu, bir kez topluluk seçtiğinde bir daha geri dönüşü yoktu. Bir de "Cesurluk" vardı. Korkusuzlar. Kendimi hep cesur hissetmiştim, ayrıca normal kızlara göre güçlüydüm de. Kavga etmeye bayılırdım. Ama bütün hayatım boyunca öyle geçirebileceğimi zannetmiyordum. Arabanın yavaşça durduğunu hissettim. Aiden kendini arabadan aşağı attı ve benim tarafıma gelip kapıyı açtı. Arabadan inip onu beklemeden yürümeye başladım. Bana yetişip sıkıca elimi tuttu. Annemle onun annesinin birbirimize ne kadar yakıştığımızı söylediğini duydum. İçimden kusma haraketleri yaparken Dürüstlük sırasına geçtim.